20 mei 1962.

Op ‘t punt staand met vakantie te gaan, hoor ik dit verhaal: 1

Vorige week verscheen op het ANP-net een bericht over ene Willie Waterman, die onder pseudoniem boeken voor kinderen schreef, maar in de oorlog redacteur van De Gil was.
Hij was, zei het bericht, bij een verkeersongeluk bij Dusseldorp in eigen auto omgekomen.
Het bericht werd telefonisch aan het ANP doorgegeven door een man die zei, dat de politie in Dusseldorp hem had opgebeld, omdat op W. een brief was gevonden, geadresseerd aan deze ANP-tipgever.
Bericht komt ‘s ochtends op het net en wordt ook voorgelezen in de uitzending van de nieuwsdienst. Vele kranten zijn die dag met W's dood verschenen. De redactie van het ANP ontvangt dan telefoontjes van twee bezorgde mensen -
1.     de directie van restaurant Het Gouden Hooft, en
2.     de eigenaar van de (3e rangs) nachtclub Slawa in de Lange Houtstraat. Beiden vragen of ‘t ècht waar is, want W. heeft bij deze etablissementen nog een aanzienlijke schuld.
Er belt óók een derde man op, die zegt, dat hij de avond tevoren nog heeft geborreld met W. in een Haags café en dat ‘t dus onwaarschijnlijk is, dat W. diezelfde nacht bij Dusseldorp is omgekomen.
ANP laat nu door DPA bij de politie in Dusseldorp informeren en hoort dat er niets van W's dood bekend is. Het bericht wordt ingetrokken.
W. woont in Beekbergen, waar zijn telefoon om "administratieredenen" is afgesloten. Hij heeft echter ook een eigen adres in Den Haag - wààr, dat kon ik op deze zondag niet nagaan.
Is dit alles een stunt van W. om aan zijn schulden te ontkomen?
Met vr. groeten,

Auer.

         P.S. Dit jaar zou W. weer onder eigen naam mogen schrijven, hoor ik.



[1]Reactie op het niet geplaatste artikel van 16-05-1962 in „Het Parool”