GILCLUB voor Donderdag 29 Maart ¹

Hullo Hullo Hullo swingfreinds and Bing Crosby lovers ... dthis is Leonie-hoe-lang-nog-O,-Heer-Miller, met de goede oude Radio Yell Club. Voor deze week hebben we weer eens iets nuttigs en iets aangenaams. De GIL als opvoedend instituut heeft belngwekkende en welsprekende nieuwzen uit het bevrijde Nederlandsche gebied en tevens prima platen. Hier, allereerst, om het ijs te breken een koppel platen;

Als eerste gevolgd door

Cow Cow Boogie, Soft Shoe Shuffle

(No. 190) door Geraldo

We kunnen gevoeglijk aannemen dat het ijs gebroken is, Als het Nu nog niet gebroken is dan breekt het nooit meer, zooals de tachtig tons tank zei die over de bevroren Weichsel rolde. Wij hebben vernomen, uit zeer goed bron, - jonge jonge wat zijn onze bronnen best, - dat de bevolking van Zuid Nederland zich bezorgd maakt over het feit, dat officieus is medegedeeld dat de door de oorlogvoering ontstane schade aan particuliere huizen en in het algemeen aan particulier bezit NIET zal worden vergoed. Het blad Oost Brabant schrijft:"

"Het zou een schreeuwende onbillijkheid zijn als de getr getroffenen alléén de laten 2 van den oorlog als gevolg der vernielingen, zouden moeten dragen.

Tja ... een bevrijding is nou ook niet alles al krijg je wat beter te eten ... Maar we krijgen WEL gramofoonplaten zooals die nu gaan volgen en dat maakt natuurlijk ontzettend veel goed:

De eerste is de One O'Clock Jump, (No. 202)

en de tweede:

Someplace East of the Rockies door de Andrews Sisters (No. 214).

Er komen af en toe van die grappige persstemmen uit het Zuiddn. Je zou haast zeggen dat het stemmen waren van "enfants terribles".
Zoo hebben we het "Nieuwsblad van het Zuiden". Het bespreekt de geestelijke crisis die de bevolking van Noord Brabant Zeeland en Limburg op het oogenblik doormaakt. In plaats van een bevrijd volk zien we een volk dat zich voor de tweede maal bezet voelt. De kritische blik, de achterdocht en het wantrouwen waarmee wij al wat Duitsch was, tegemoet traden, hebben ze ook na de bevrijding niet afgelegd en zij worden nu toegepast tegenover de overheid, .. ja zelfs tegenover eigen landgenooten..."
Wij moeten even aanstippen dat WIJ dit niet zeiden, maar een Dagblad in Bevrij Nederland.
Wie weet ... de gekste dingen gebeuren. Misschien komt het nog eens zoo ver dat we terugverlangen naar de Duitsche bezetting met programmas zooals de GIL. Hoe onwaarschijnlijk dat ook klinkt.
En hier komt een van die programmas: twee platen getield ³:
King Porter Stomp, door Harry James (No. 241)
gevolgd door Mr, Five by Five, eveneens door Harry James (No. 249).


En hier een zeer typeerend bericht, opgevangen van "Herrijzend N ederland" van 21 Maart, de dag waarop de Kente begon. En blijkbaar omdat de lente hen naar het hoofd is gestegen, zijn de arbeiders van de mijn "Laura" te Eichelshoven in staking gegaan. Volgens de Eindhovensche zender is hier sprake van een "Wilde staking", gezien het feit dat de zoogenaamde "vertrouwenscommissie" der arbeiders vergeefs getracht heeft, die tegen te gaan. De militaire commissaris in de mijnstreek heeft daarna ingegrepen en een bekendmaking gepubliceerd waarin onder andere het volgende wordt gezegd:

"De staking op de mijn "Laura" is volkomen ontoelaatbaar. Eventueele verschillen van meening hadden door overleg uit den weg geruimd moeten worden en mochten geen aanleiding zijn om de pas bevrijde bevolking van de zoo noodige kolen te berooven. Ik sommeer daarom iedereen om op de dienst waartoe hij behoort, het werk te hervatten. Wie opzettelijk geen gevolg geeft aan deze oproep, is schuldig aan misdrijf, ingevolge artikel 26 van het Besluit op de Bijzondere Staat van Beleg en wordt dienovereenkomstig gestraft" ....

Alsjeblief. Het klinkt precies als elke Duitsche verordening waar we zoo'n hekel aan hebben. Enfin ... als bevrijd wordende leertvmen.
En hier komen onze laatste platen. Allereerst ...
         "I'll never smile Again" ⁴, door Bing Crosby, (No. 294)
en daarba:     Swinging on a Star door Frank Sinatra (No. 142).⁵

En dit is weer Leonie-wie-weet-er-een-flesch-Jan-Doedel-te-koop. Miller, afscheid nemend tot de volgende week. Tusschen alle brieven die we ontvangen missen we de bekende epistels uit de September en Octoberdagen die kreten:
                        "Nog één keer .. en dan is het uit met je" ...
Wie weet hoe, nu ⁶ we nog gillen? De olrog ⁷ is vol met de meest ijselijke verrassingen. Dit zit hem natuurlijk in de Ijssellinie. Dat is pas een ijselijke linie. Alle post aan Postbus 2 HILVERSUM.
Cheerio evrybody!
Hier komt onze laatste plaat: ....

[1]

In het NIOD-archief is deze tekst tweemaal aanwezig. Ze draagt de nummers "5" resp. "44". In de tekst met het nummer "5" zijn de titels van de gedraaide platen en de bijbehorende artiesten afgeplakt, in die met nr. "44" staan deze titels en artiesten wél vermeld; tevens zijn in "44" handmatig enkele verbeteringen aangebracht. Uitzending: 29 maart 1945.

[2]	Het woord "laten" is in tekst "44" met pen doorgestreept en verbeterd in "lasten".

[3]	Het woord "getield" is in tekst "44" met pen verbeterd in "getiteld".

[4]	""I'll never smile Again"" is in tekst "44" met pen doorgestreept en vervangen door ""Small Fry"".

[5]

"Swinging on a Star, door Frank Sinatra (No. 142)." is in tekst "44" met pen doorgestreept en aanvankelijk vervangen door "Blue Champagne                  Fredd"; ook dit is doorgestreept en op zijn beurt vervangen door "Cow Cow Boogy door Freddy Slack." (welke laatste plaat tijdens deze uitzending dus blijkbaar twee maal is gedraaid!).

[6]	Het woord "nu" is in tekst "44" met pen doorgestreept en verbeterd in "lang".

[7]	"olrog" is in tekst "44" met pen doorgestreept en verbeterd in "oorlog".