In het bos struikel ik wel eens, maar ik val nooit. Pas op, roept een verontruste metgezel dan soms. Ik stel die onmiddellijk gerust door te zeggen dat ik een ervaren woudloper ben. Dat ben ik geworden door jarenlang door de natuur te lopen en naar planten te turen. Ik was zelfs al woudloper toen ik nog geen natuuronderzoeker was. Op mijn achtste sloop ik als Old Shatterhand door het immense niet genomineerde Winterswijkse woud.
De cowboy van Duitse afkomst was mijn grote jeugdheld. Waarschijnlijk maakte ik voor het eerst met hem kennis dankzij een verfilming, waarin Lex Barker 2 Old Shatterhand speelde en Pierre Briece 3 de edele wilde Winnetou. Daarna heb ik weldra alle boeken over dit fameuze duo gelezen. Geen verkorte bewerkingen, maar de volledige romans, die in pocket te koop waren bij boekhandel Baarschers. De schepper van deze memorabele helden Karl May is nog steeds een favoriete schrijver.

In mijn jeugd waren mijn vriendjes en ik veel buiten te vinden. Na de kennismaking met de western hebben we jarenlang cowboytje en indiaantje gespeeld. Ruzie over de rolverdeling was er nooit, want iedereen wilde altijd Winnetou zijn. Ik niet, ik was Old Shatterhand. Ik trof een hert feilloos met mijn Henry buks van één kilometer afstand. Een uithaal met mijn vuist was voldoende om zo’n op geld beluste valserik uit te schakelen. Soms hoefde ik helemaal niets te doen. Mijn boze blik was voldoende om de vijand te doen vluchten.

Voor onze avonturen in het wilde westen waren niet alleen de bossen het decor. In de Karl May-films hadden we vaak witte rotsen gezien. Daarvoor konden wij terecht in de Steengroeve, waar je in die tijd nog dagelijks in en uit kon lopen. Een van de mooiste boeken over mijn held was “De schat in het zilvermeer”. Als de lichtinval goed was konden enkele plassen in de groeves zilverachtig schitteren. Daar vond het slotduel plaats tussen de bandieten en ons.

Terwijl ik las dat het Steengroevetheater 4 volgend jaar in het teken van de film staat, dacht ik terug aan mijn westernavonturen in de groeves. Film? Dat lijkt me een iets te ruim kader. Misschien is het verstandiger om het onderwerp in te perken. Kies voor de western! Niet meer populair? Welnee, er is zojuist een nieuwe versie van “The magnificent seven” 5 in de bioscoop uitgebracht. Bovendien is het jeugdsentiment voor de ouderen onder ons. Bonanza 6. Rawhide 7. My name is nobody 8. Er is zoveel om fraai te verbeelden in de Steengroeve.

Centraal zullen de verfilmingen van de Old Shatterhand-boeken van Karl May moeten staan. Dan kun je het aantal voorstellingen zelfs verdubbelen, want uit heel Europa zullen de liefhebbers deze bijzondere voorstelling willen zien. De sleutelscene en dramatisch hoogtepunt zal daarbij uiteraard de dood van Winnetou zijn. Mijn ooghoeken beginnen alleen al als ik er aan denk enig vocht af te scheiden. Als ze bij het Steengroevetheater verlegen zitten om een hoofdrolspeler, ik bied me met mijn jarenlange ervaring als Old Shatterhand-vertolker graag aan.

[1]	In: Achterhoek Nieuws, 18 oktober 2016.

[2]

Lex Barker (voluit: Alexander Chrichlow Barker Jr., * 8 mei 1919 , † 11 mei 1973) was een Amerikaans acteur, die in vijf films furore maakte als Tarzan; in Europa was zijn eerste grote rol die van Robert – de verloofde van de vrouwelijke hoofdrolspeelster Sylvia (Anita Ekberg) – in de klassieker „La dolce vita” van Federico Fellini, alvorens hij optrad in maar liefst twaalf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60: als Old Shatterhand in „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968); als Kara Ben Nemsi in „Der Schut” (1964), „Durchs wilde Kurdistan” (1965) en „Im Reiche des silbernen Löwen” (1965); als Dr. Sternau in „Der Schatz der Azteken” (1965) en „Die Pyramide des Sonnengottes” (1965).

[3]

Pierre Brice (artiestennaam van Pierre Louis Baron le Bris, * 6 februari 1929 , † 6 juni 2015) was een Frans acteur, die in maar liefst elf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60 de rol van Winnetou speelde: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Unter Geiern” (1964), „Der Ölprinz” (1965), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Old Surehand, 1. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966), „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968). Voorts speelde hij nogmaals de rol van Winnetou in de tv-series „Mein Freund Winnetou” (1980) en „Winnetous Rückkehr (1998) en trad hij een aantal malen op als gastacteur (uiteraard eveneens in de rol van Winnetou) bij de Karl-May-Spiele van Elspe en Bad Segeberg.

[4]

Het Steengroevetheater is een tijdelijk theater in een steengroeve bij Winterswijk; het wordt tijdens de vakantie in de zomer opgebouwd in een groeve waar normaal kalksteen gewonnen wordt. Onder in de 30 meter diepe groeve verrijst dan vanaf 1989 een festivalterrein met een podium, tribunes, horecagelegenheden en tenten. De hoge rotswanden bieden een uniek decor en creëren bij maanlicht een magische sfeer.

[5]

„The Magnificent Seven” – een remake van de Japanse film „de zeven smaoerai” van Akira Kurosawa (Japans: 黒澤 明, * 23 maart 1910 , † 6 september 1998) – is een western uit 1960 van regisseur John Sturges (voluit: John Elliott Sturges, * 3 januari 1910 , † 18 augustus 1992) was). De belangrijkste rollen zijn voor Yul Brynner (artiestennaam van Joeli Borisovitsj Briner, Russisch: Юлий Борисович Бринер, * 11 juli 1920 , † 10 oktober 1985), Steve McQueen (voluit: Terence Steve McQueen, * 24 maart 1930 , † 7 november 1980), Charles Bronson (artiestennaam van Charles Dennis Buchinsky, * 3 november 1921 , † Los Angeles, 30 augustus 2003), Eli Wallach (voluit: Eli Herschel Wallach, * 1915 , † 24 juni 2014), James Coburn (voluit: James Harrison Coburn jr., * 1928 , † 18 november 2002), Robert Vaughn (voluit: Robert Francis Vaughn, * 22 november 1932 , † 11 november 2016) en Horst Buchholz (voluit: Horst Werner Buchholz (* 4 december 1933 , † 3 maart 2003). In 2016 maakte de Pittsburghse regisseur Antoine Fuqua (* 19 januari 1966) met beduidend minder succes een remake van deze western, eveneens onder de naam „The Magnificent Seven”, met als bekendste acteur Denzel Washington (voluit: Denzel Hayes Washington, * 28 december 1954).

[6]	Bonanza was een Amerikaanse televisie-westernserie in 430 afleveringen over het gezin Cartwright op de Ponderosa Ranch, die van 12 september 1959 t/m 16 januari 1973 werd uitgezonden op de Amerikaanse tv (NBC) en ook in Nederland en België zeer populair was.

[7]

Rawhide was een Amerikaanse televisie-westernserie over een groep veedrijvers, die van 9 januari 1959 tot 7 december 1966 werd uitgezonden op CBS. De serie is vooral beroemd geworden door de vele gastrollen van bekende Amerikaanse acteurs en zangers. Ook in Nederland en België was de serie op de televisie te zien.

[8]

„My Name is Nobody” is een spaghettiwestern die geschreven en geproduceerd is door Sergio Leone (* 3 januari 1929 , † 30 april 1989) en geregisseerd door Tonino Valerii (* 20 mei 1934 , † 13 oktober 2016). De film, met Terence Hill (artiestennaam van Mario Girotti, * 29 maart 1939) en Henry Fonda (voluit: Henry Jaynes Fonda, * 16 mei 1905 , † 12 augustus 1982) in de hoofdrollen is een van de beroemdste en succesvolste films in z’n soort: hij toont een nostalgisch portret van de teloorgang van het wilde westen en een komisch eerbetoon aan het gehele westerngenre. Terence Hill kennen we natuurlijk uit de Karl May-verfilmingen „Winnetou, 2. Teil” (Lt. Robert Merril; 1964), „Unter Geiern” (Baker jr.; 1964), „Der Ölprinz” (Richard Forsythe; 1965) en „Old Surehand, 1. Teil” (Toby; 1965), alle nog onder zijn eigen naam.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website