Winnetou IV : tot slot

Jo Hendriks 1

‘Die Sterbeszene gefällt mir am besten.’ [i] De sterfscène uit de film Winnetou III, niet die uit het boek. Of hij de scène uit het boek, met het Ave Maria geen Kitsch vond? Nee, nee, natuurlijk niet, als hij in Elspe en in Bad Segeberg als Winnetou stierf, klonk het Ave Maria ook altijd op de achtergrond. En dat paste wondermooi bij de emotie van dat moment.
Want na al die films over Winnetou was de rol nog lang niet uitgespeeld. Jarenlang speelde Pierre Brice 2 zijn indianenrol nog op toneel, of beter op de Freilichtbühne/Naturbühne van de twee genoemde plaatsen (Elspe Karl May-Festspiele van 1977 tot 1980 en van 1982 tot 1986, Karl-May-Spiele Bad Segeberg van 1988 tot 1991). Alleen al in Elspe hoorde hij het Ave Maria blijkbaar zo’n duizend keer. Dus ook wij moeten er nu maar eens aan geloven. Ik heb het in twee versies gevonden op Youtube: een voor gitaar en viool en een voor mannenkoor. Tekst en muziek zijn van Karl May himself. Het graf dat in het filmpje te zien is ook trouwens.


Pierre Brice is een Fransman, ik zei het al eerder. Hij is geboren in Brest en de mooi over de weidse vlakten van het Wilde Westen starende, licht toegeknepen ogen van Winnetou heeft hij waarschijnlijk te danken aan die plaats aan de Atlantische Oceaan en de blik van zijn vader die marineofficier was. Op zijn vijftiende sloot hij zich aan bij de Franse Résistance, na de Tweede Wereldoorlog gaat hij als soldaat naar Algerije, dat toen nog een Franse kolonie was, en werd opgeleid tot duiker. Daarna vocht hij vier jaar lang als paratroeper in Indochina. ‘Nie wieder’, zegt hij later, ‘hatte ich so gute Freunde wie beim Militär.’ [ii]

Na deze avontuurlijke jaren wordt hij, tegen de zin van zijn vader, de Baron le Bris, acteur. In Frankrijk heeft hij niet veel succes, dus vertrekt hij naar Spanje en Italië. Daar gaat het allemaal beter, maar nog steeds niet overdreven goed. En dan wordt hij in 1962 door Horst Wendlandt gevraagd voor de rol van Winnetou. Hij twijfelt, de rol van Old Shatterhand lijkt hem in eerste instantie veel aantrekkelijker, maar die is ingevuld met Lex Barker 3 (die hij misschien al kende uit de film Tarzan’s Magic Fountain, 1949)

Vanaf dat moment is hij Winnetou. In een interview zegt hij weliswaar dat hij van beroep acteur is en niet Indiaan, maar voor zijn fans is dat toch anders. De idealen waarvoor Winnetou vocht, daarvoor vecht hij ook: ‘Winnetou hat für Friede, Freiheit, Respekt und Menschenrechte gekämpft – wie ich auch.’ [iii]
Door Winnetou kan hij dingen doen, die hij anders misschien niet had weten te realiseren. In 1995 organiseert hij het Pierre-Brice-Hilfskonvoi en voert het aan naar gebieden in Bosnië waarom toen nog gevochten werd. Later werd hij ambassadeur van Unicef en deed goed werk voor kinderen in Cambodja. Dat hij zich daarnaast altijd heeft ingezet voor meer kennis van en begrip voor de levenswijze van de Noord-Amerikaanse Indianen spreekt vanzelf.

Verder is nog vermeldenswaard dat hij graag zingt en zelfs een keer op nummer 3 van de Bravo Musikbox heeft gestaan, direct achter de Beatles 4 en de Stones 5. Het nummer heette ‘Ich stehe allein’. Maar leuker is toch dit nummer: Manitou. Beide nummers waren een mooie gelegenheid voor de Duitse fans om Pierre Brices echte stem eens te horen. Zijn Duits was zeker in de beginjaren van Winnetou ronduit slecht. Ook later werd hij nagesynchroniseerd, want een Indiaan die Duits sprak met een sterk Frans accent. Nee, dat kon niet.

Goed. Ik ga stoppen met mijn Winnetou-blogs 6. Het internet is nagenoeg onuitputtelijk wat informatie, muziek en films over het Apache-opperhoofd betreft. Zwerf rond en laat me weten als je nog wat leuke dingen vindt.
Ik ga nog één ding doen: ik leer het Winnetou-thema en als ik weer eens in Duitsland ben, fluit, zing of neurie ik het op straat of in een kroeg. Kijken of er iets gebeurt.

Nou vooruit: een toegift van UkeLaila.

[i] http://www.tagesspiegel.de/kultur/interview-mit-pierre-brice-die-sterbeszene-gefaellt-mir-am-besten/6356992.html
[ii] http://www.pierrebrice.de/privee/leben.htm
[iii] http://www.tagesspiegel.de/kultur/interview-mit-pierre-brice-die-sterbeszene-gefaellt-mir-am-besten/6356992.html



[1]Op: johendriks.blogspot.com, 17 augustus 2012.
[2]Pierre Brice (artiestennaam van Pierre Louis Baron le Bris, * 6 februari 1929 , † 6 juni 2015) was een Frans acteur, die in maar liefst elf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60 de rol van Winnetou speelde: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Unter Geiern” (1964), „Der Ölprinz” (1965), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Old Surehand, 1. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966), „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968). Voorts speelde hij nogmaals de rol van Winnetou in de tv-series „Mein Freund Winnetou” (1980) en „Winnetous Rückkehr (1998) en trad hij een aantal malen op als gastacteur (uiteraard eveneens in de rol van Winnetou) bij de Karl-May-Spiele van Elspe en Bad Segeberg.
[3]Lex Barker (voluit: Alexander Chrichlow Barker Jr., * 8 mei 1919 , † 11 mei 1973) was een Amerikaans acteur, die in vijf films furore maakte als Tarzan; in Europa was zijn eerste grote rol die van Robert – de verloofde van de vrouwelijke hoofdrolspeelster Sylvia (Anita Ekberg) – in de klassieker „La dolce vita” van Federico Fellini, alvorens hij optrad in maar liefst twaalf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60: als Old Shatterhand in „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968); als Kara Ben Nemsi in „Der Schut” (1964), „Durchs wilde Kurdistan” (1965) en „Im Reiche des silbernen Löwen” (1965); als Dr. Sternau in „Der Schatz der Azteken” (1965) en „Die Pyramide des Sonnengottes” (1965).
[4]The Beatles was een beat- en popgroep uit Liverpool; in haar tamelijk korte bestaan heeft de band veel invloed gehad op de ontwikkeling van de popmuziek. Gedurende de langste tijd van haar bestaan bestond de bezetting van de band uit gitarist en zanger John Lennon (voluit: John Winston Ono Lennon MBE, geboren als John Winston Lennon, * 9 oktober 1940 , † 8 december 1980), bassist en zanger Paul McCartney (volujit: Sir James Paul McCartney CH MBE (* 18 juni 1942), gitarist George Harrison (voluit: George Harrison MBE, * 25 februari 1943 , † 29 november 2001) en drummer Ringo Starr (pseudoniem voor Sir Richard Starkey MBE, * 7 juli 1940). De band heeft in Nederland 22 nummer 1-hits gehad. Na het uiteenvallen van de band hadden alle leden min of meer succesvolle solocarrières.
[5]The Rolling Stones, vaak liefdevol afgekort tot The Stones, is een Britse rhythm-and-blues- en rockband die al actief is sinds 1962 en naast de combinatie van rock en rhythm-and-blues ook andere stijlen speelt of speelde, zoals blues, country, hardrock, reggae, funk en punk. De oorspronkelijke bezetting bestond uit zanger Mick Jagger (voluit: Sir Michael Philip Jagger, * 26 juli 1943), gitarist Keith Richards (* 18 december 1943), multi-instrumentalist Brian Jones (voluit: Lewis Brian Hopkin Jones, * 28 februari 1942 , † 3 juli 1969), bassist Bill Wyman (pseudoniem van William George Perks, * 24 oktober 1936) en drummer Charlie Watts (voluit: Charles Robert Watts, * 2 juni 1941 , † 24 augustus 2021). Jones werd op 8 juni 1969 uit de band gezet en vervangen door gitarist Mick Taylor (voluit: Michael Kevin Taylor, * 17 januari 1949), die op zijn beurt op 12 december 1974 opstapte en zo plaats maakte voor Ron Wood (voluit: Ronald David Wood , * 1 juni 1947); Wyman stapte in 1993 uit de band. Sinds 2021 bestaat „The Greatest Rock and Roll band in the World” nog uit drie vaste leden: Mick Jagger, Keith Richards en Ron Wood. De band, die het tegen alle voorspelling in nu al meer dan zestig jaar heeft volgehouden, heeft wereldwijd talloze hits gehad, waarvan „(I Can’t Get No) Satisfaction”, „Paint It Black” „Sympathy for the Devil”, „Brown Sugar”, „Angie” en „Start Me Up” slechts de allerbekendste zijn.
[6]Een paar maanden na de dood van Pierre Brice zou alsnog een vijfde deel volgen.



Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

Terug naar de Karl May-startpagina.

Terug naar de Apriana-startpagina.



Google
www op deze website