Wie is jouw lievelingsschrijver? Welk boek lees je het liefst? Als ze dat aan jou zouden vragen, wat zou je dan zeggen? Grote kans dat je Piet Prins 2 noemt en zijn boek ‘Snuf de hond’. Hoe ik dat weet? Wel, op een lagere school hebben ze aan alle kinderen in de vijfde en zesde klas die vragen gesteld. En bovenaan het antwoordenlijstje kwam Piet Prins met zijn boek ‘Snuf de hond’. Maar wie is nu Piet Prins? Of weet je dat wel?

Misschien verklap ik een geheim, maar Piet Prins heet helemaal niet zo. Hij heet eigenlijk Pieter Jongeling. Maar zo mag je hem natuurlijk niet noemen. Want meneer Jongeling is al vijfenzeventig jaar oud. Dat is hij vandaag geworden. Het is daarom feest in huize Jongeling. Reken maar dat het er druk wordt. Meneer Jongeling heeft namelijk veel vrienden en bekenden. En dat komt heus niet alleen omdat hij een bekend schrijver is.
Meneer Jongeling is ook bekend geworden als politicus en als hoofdredacteur. Maar het heeft natuurlijk wel allemaal met elkaar te maken. Lang geleden was het Nederlands Dagblad een klein krantje. De krant heette toen anders. En meneer Jongeling werd van dat krantje hoofdredacteur. Hij moest in z’n eentje de hele krant volschrijven. Ook het verhaal voor de jeugd was van zijn hand. Hij wist niet of hij dat wel kon. Maar het moest gewoon. En wat bleek? Hij kon het zo goed, dat hij een bekend schrijver van kinderboeken is geworden.
Omdat meneer Jongeling in de krant ook veel over politiek schreef, werd hem gevraagd kamerlid te worden. Dat heeft hij jaren gedaan tot ieders grote tevredenheid. Meneer Jongeling deed het heus niet daarom. Hij wist zich geroepen het Nederlandse volk te dienen. Vooral ging het echter om de eer van God. Dat is niet alleen een taak van de krant. Dat is ook de opdracht aan de politiek. Maar niet iedere politicus wil daarvan weten. Meneer Jongeling wilde dat wel. Ook daarom is hij als politicus zo bekend geworden.

Ter gelegenheid van zijn verjaardag ontvangt de schrijver Piet Prins (P. Jongeling) een bundel verhalen en tekeningen uit handen van een aantal van zijn lezertjes.

Maar nu over zijn boeken en andere kinderboeken. Meneer Jongeling of Piet Prins heeft een groot aantal jeugdboeken geschreven. De Snuf-serie kennen jullie vast wel. En de Daan-en-Sietse-serie zal jullie ook wel bekend zijn. En van Wambo heb je misschien ook wel gehoord. De kinderen op die school waar die vragen gesteld zijn, in elk geval wel. Nauurlijk werden er ook andere lievelingsschrijvers en lievelingsboeken genoemd, die ken je misschien ook wel.
Heel hoog op de lijst (nummer 2) kwam de kameleon-reeks van meneer H. de Roos 3. In die boeken komt trouwens ook altijd een Sietse voor, net als in de Daan-en- Sietse-serie van Piet Prins. De Arendsoog-serie van meneer Nowee (vader en zoon Nowee) 4 kwam op nummer drie. De meisjes lieten zich niet onbetuigd. Want de Goud Elsje-serie van mevrouw Max de Lange-Praamsma 5 werd ook vaak genoemd. En verder noemen we: de Vijf-serie van Enid Blyton 6, de Old Shatterhand-serie van Karl May en ‘Reis door de nacht’-serie van Anne de Vries 7. Maar op die bewuste lagere school kozen de meeste kinderen toch voor de boeken van Piet Prins. Dat zal hij toch een alleraardigst verjaardagscadeautje vinden.

[1]	In: Nederlands Dagblad : gereformeerd gezinsblad, 31 maart 1984.

[2]

Piet Prins (pseudoniem van Pieter Jongeling, * 31 maart 1909 , † 26 augustus 1985) was een Nederlandse journalist, verzetsstrijder, politicus en kinderboekenschrijver. Hij was hoofdredacteur van De Vrije Kerk, dat later verder zou gaan onder de naam Gereformeerd Gezinsblad en nog later als Nederlands Dagblad : gereformeerd gezinsblad: de krant waarin dit artikel stond. Namens het Gereformeerd Politiek Verbond zat hij van 1963 tot 1977 in de Tweede Kamer, waar hij een pleitbezorger was van de rechten van Papoea’s en Molukkers. Onder de naam Piet Prins heeft hij meer dan zestig (jeugd)boeken geschreven, waarvan de negendelige Snuf de hond-serie het bekendste is geworden. Andere boeken van zijn hand zijn de driedelige Daan en Sietze-serie, de driedelige De tirannie verdrijven-serie, de vijfdelige De Vier Vrienden-serie, de vierdelige Holland onder het hakenkruis-serie en de driedelige Wambo-serie.

[3]

De Kameleon is een zestigdelige serie kinderboeken van de hand van de Friese auteur Hotze de Roos (* 24 november 1909 , † 15 oktober 1991); na zijn dood werden nog enkele delen geschreven door Fred Diks (* 1 juli 1955) en zichzelf B.M. de Roos (dit zijn Bies van Ede (* 27 april 1957) en Maarten Veldhuis (* 1956)), M. de Roos (d.i. Maarten Veldhuis (* 1956) resp. P. de Roos (d.i. Piero Stanco (* 6 september 1958), directeur van Uitgeverij Kluitman Alkmaar) noemende figuren.

[4]

J. Nowee (voluit: Jan Nowee, * 17 juli 1901 , † 9 oktober 1958) schreef de eerste twintig delen van de Arendsoog-serie over de cowboy Bob Stanhope alias Arendsoog en zijn indiaanse vriend Witte Veder; later nam zijn zoon Paul Nowee (* 25 juni 1936 , † 30 september 1993) het stokje over en voegde nog eens 43 delen toe aan de serie.

[5]	Goud-Elsje is een tiendelige meisjesboekenserie van Max de Lange-Praamsma (geboren als Margje Praamsma, * 26 december 1906 , † 1990), onderwijzeres in Broek op Langendijk en later Leeuwarden.

[6]

The Famous Five (bij ons: De Vijf) is een 22-delige jeugdboekenserie van Enid Mary Blyton (* 11 augustus 1897 , † 28 november 1968), die meer dan 600 boeken op haar naam heeft staan, waaronder de 15-delige The Five Find-Outers-/De Vijf detectives-serie, de 15-delige The Secret Seven-/De Club van 7-serie en de zesdelige St. Clare’s-/De dolle Tweeling-serie. Later heeft een zekere Claude Voilier (pseudoniem van Andrée Lebadan, * 9 november 1930 , † 22 mei 2009) nog vierentwintig vervolgdelen op The Famous Five/De Vijf geschreven: Le Club des cinq; daarvan werden alleen de eerste zestien in het Nederlands vertaald.

[7]

Anne de Vries (* 22 mei 1904 , † 29 november 1964) was een Nederlandse onderwijzer en schrijver. Hij werd vooral bekend door een tweetal streekromans over de Drentse jongen Bartje („Bartje” en „Bartje zoekt het geluk” uit 1935 resp. 1940) en door het oorlogsboek voor volwassenen, „De levensroman van Johannes Post”, en voor de jeugd, „Reis door de Nacht”: een boek, geen serie. Verder zijn van zijn hand „Hilde”, de tiendelige jeugdserie Jaap en Gerdientje en een drietal jeugdboeken over Panokko.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website