De wereld vandaag

Bedreiging van onze vrijheid en vrede


G. B. J. Hiltermann 1

Wat een lugubere Pasen! En wat een verwarring in onze gemoederen. In Moskou wees, spottend maar glimlachloos, in giftige bewoordingen maar op honingzoete toon, Andrej Gromyko 2 vermindering van zijn op ons gerichte duivelse raketten van de hand. In Vrij Europa kwamen honderdduizenden demonstranten op de been om te betogen. Nee, niet tegen die Russische bedreiging, maar tegen Amerikaanse raketten.
Een groteske vertoning dus, toch ook angstaanjagend, in weerwil van enkele carnavaleske trekjes en de goede trouw van verontruste ouders, veel moeders wanhopig over het perspectief van een kernholocaust. En toch misleid. Mij dunkt: een betoging aan het verkeerde adres, op het verkeerde ogenblik, en op verkeerde gronden.

De bedreiging

Er staan op het ogenblik 351 SS 20’s 3 op ons gericht. Niet om een militair evenwicht te herstellen, dat weten we uit gezaghebbende Russische mond. Want worden er in Vrij Europa géén moderne Amerikaanse raketten toegelaten, dan is Joeri Andropov 4 zo goed dat aantal te verminderen tot 162. Dat is dan evenveel als er (veel minder gevaarlijke) onafhankelijke Britse en Franse raketten staan opgesteld. Maar dan staan er dus nu ten minste 189 SS 20’s te veel.
Ons enige middel om die vreselijke bedreiging te verminderen is ons dreigement waar te maken om in West- Europa de bliksemsnelle Pershing 2 5 op te stellen. Dáár zijn namelijk de Russen erg bang voor. Door nú, tijdens de onderhandelingen, terwijl de Russen tot geen enkele concessie bereid blijken, tegen die plaatsing te betogen, slaan de vredesvrienden ons dat wapen uit de hand. In Duitsland verzekert de vredesbeweging de plaatsing van nieuwe raketten „praktisch onmogelijk te zullen maken”. Dat hoort men graag in Moskou. In ieder geval daarom een betoging op het verkeerde ogenblik.
Maar ja, veel betogers zien niets in onderhandelen: ze zijn bereid zonder meer alle kernwapens uit West-Europa te verwijderen – óók éénzijdig. Krijgen ze hun zin, dan is het met onze vrijheid gedaan. Want het is onzinnig illusies te koesteren over de leiding van de Sovjet-Unie – na Boedapest 6 en na Praag 7, na Solidariteit 8 en de Goelag-archipel 9.
Moskou zal stellig van een onverdedigd West-Europa een vazal maken en zou ergens een conflict uitbreken, bij voorbeeld in het Nabije Oosten, dan zou een Vrij Europa zonder kernwapens terstond onder de voet worden gelopen.

Heeft de massa ongelijk?

Maar is het nu waarlijk mogelijk, dat zulk een met nobele intenties geladen massa het bij het verkeerde eind heeft? Stellig: het is meer gebeurd. Ziehier enkele voorbeelden.
Aan het eind van de verloren Pruisisch-Franse oorlog van 1870 10 riep het volk van Parijs de beroemd geworden Commune uit. In een door Duitse troepen omsingelde uitgemergelde stad. Zou het waarlijk de nobele intentie zijn geweest een idyllisch Frankrijk van socialistische communes te scheppen (zoals dat later de legende wilde doen voorkomen) dan toch niet op dat moment. Van alles overheersend belang was toen: niet de onderhandelaars te ondermijnen die zich tot het uiterste inspanden om van Bismarck 11 de minst ondraaglijke vredesvoorwaarden te verkrijgen.
Het zijn dus niet alleen onevenwichtige Duitsers die nu en dan de wrede werkelijkheid ontvluchten in de irrationele romantiek. Al waren het Duitsers die tegen het eind van de jaren twintig zich in de armen wierpen van Adolf Hitler, radeloos als zij waren over inflatie en werkloosheid, en de oorlogsschulden.
Recentste voorbeeld: de studentenrevolte aan de Sorbonne van 1968 12. Een verheven en indrukwekkende exercitie... zonder enig doel en ze heeft geen enkel spoor nagelaten.
Voorlopig is het de plicht van alle Europese pacifisten het gezag van de Amerikaanse onderhandelaars niet te ondergraven als een 5de colonne van het Sovjet-imperium. Alleen als Vrij Europa zich vastbesloten toont zijn bewapening te moderniseren is het mogelijk een maximum aan concessies van Russen af te dwingen.
Een schreeuw uit onmacht, een wanhopig protest, een aanklacht... maar ik kan het toch niet anders zien of deze misleide paasbetogers brengen onze vrijheid in gevaar. Niet alleen onze vrijheid: ook de vrede.
P.S. Er blijken heel wat Winnetou-fans onder de lezers van deze krant te schuilen. Mijn opmerking over Karl May bezorgde mij onder meer – een reprimande met een gedocumenteerd bewijs, dat hij wèl in Amerika zou zijn geweest 13, alsmede een uitvoerige levensbeschrijving die verduidelijkt hoe Kari May wèl met gezag over Indianen kon schrijven zonder ze ooit te hebben gezien, alsmede een bewijs dat hij zijn boeken niet zelf geschreven zou hebben.
Overigens: voor Karl Marx
14 nam niemand het op. Nu, dáár ging het om.


  [1]In: De Telegraaf, 9 april 1983.
Mr. G. B. J. Hiltermann (voluit: Mr. Gustavo „Guus” Bernardo José Hiltermann, * 1 mei 1914 , † 15 juli 2000) was een conventioneel, rechts-liberaal journalist, jurist, indoloog, politiek commentator, uitgever en gepromoveerd wetenschapper. Verreweg de meeste landelijke bekendheid verwierf hij met zijn wekelijkse radiocommentaar op de internationale politiek: De toestand in de wereld, door mr. G. B. J. Hiltermann, gepresenteerd in AVRO’s Radiojournaal op zondagmiddag om 1 uur. Hij begon hiermee in oktober 1956 en de laatste werd uitgezonden op 22 november 1999.
  [2]Andrej Gromyko (voluit: Andrej Andrejevitsj Gromyko, Russisch: Андрей Андреевич Громыко, schuilnaam van Andrej Andrejevitsj Boermakov, Андрей Андреевич Бурмаков, * 5 juli [juliaans]/18 juli [gregoriaans] 1909 , † 2 juli 1989) was van 1957 tot 1985 minister van Buitenlandse Zaken en van 1985 tot 1988 voorzitter van het Presidium van de Opperste Sovjet van de USSR.
  [3]SS20 Saber was de codenaam die de NAVO gaf aan de Russische RSD-10 Pioner (Russisch: ракета средней дальности (РСД) «Пионер» oftewel middellange-afstandsraket „Pionier”), een mobiele middellange ballistische raket met een nucleaire lading en een bereik tot 6000 km, die werd geproduceerd en ingezet door de Sovjet-Unie van 1976 tot 1988. Na het tekenen van het INF-verdrag op 8 december 1987 werd de raket buiten dienst gesteld.
  [4]Joeri Andropov (voluit: Joeri Vladimirovitsj Andropov, Russisch: Юрий Владимирович Андропов, 15 juni 1914 , † 9 februari 1984) was een Sovjet-Russisch politicus. Van 1953 tot 1957 was hij ambassadeur van de USSR in Hongarije, waar hij zich „onderscheidde” door de Hongaarse Opstand in 1956 op bloedige wijze neer te slaan door de zittende politici te laten arresteren en executeren. Van 18 mei 1967 tot 26 mei 1982 was hij het hoofd van de KGB, de meedogenloze Russische geheime dienst; van 12 november 1982 tot 9 februari was hij secretaris-generaal van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie en van 16 juni 1983 tot 9 februari 1984 voorzitter van het Presidium van de Opperste Sovjet van de USSR.
  [5]De Martin Marietta MGM-31 Pershing was een Amerikaanse ballistische tweetraps-grond-grondraket voor de middellange afstand. Het Pershing-raketsysteem (van 1960 tot 1989 de Pershing I met een bereik tot 750 km en van 1983 tot 1991 de Pershing II met een bereik tot 1770 km) werd wereldwijd geleid door het US Army Missile Command (MICOM) en ingezet door eenheden van het US Army Field Artillery Corps (FAC). Het Pershingsysteem werd afgestoten naar aanleiding van de ratificering van het INF Intermediate-Range Nuclear Forces-verdrag, die in 1988 plaatsvond. De Amerikaanse raketten werden in oktober 1988 teruggetrokken en in 1991 vernietigd.
De naam was ontleend aan een Amerikaans generaal uit de Eerste Wereldoorlog, John J. Pershing (voluit: John Joseph Pershing, * 13 september 1860 , † 15 juli 1948).
  [6]Bedoeld wordt de Hongaarse Opstand in 1956, die bloedig werd neergeslagen door de Sovjet-Unie.
  [7]Bedoeld wordt de Praagse Lente – de Tsjechoslowaakse Opstand – in 1968, die ook al bloedig werd neergeslagen door de Sovjet-Unie.
  [8]Solidarność (voluit: Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”, letterlijk: Onafhankelijke Autonome Vakbond „Solidariteit”) is een Poolse vakbeweging die vanaf haar oprichting op 17 september 1980 tot en met 1989 een belangrijke rol speelde in het verzet tegen het communistische regime in Polen. Door historici wordt Solidarność tevens beschouwd als een van de belangrijkste elementen in de val van het communisme in het Oostblok.
  [9]De naam Goelag-archipel wordt gebruikt voor de keten van geïsoleerde „eilanden” van werk- en concentratiekampen verspreid over de Sovjet-Unie. Goelag komt van het Russische acroniem „Goelág”, dat staat voor „Glavnoje Oepravlenieje ispravitelno-troedovych Lagerej” (Главное Управление Исправительно-трудовых Лагерей, hetgeen ongeveer vertaald kan worden als de „instelling voor correctieve werkkampen”). De naam Goelag-archipel is afgeleid van het gelijknamige boek, Архипелаг ГУЛАГ, dat de Russische dissidente schrijver Aleksandr Solzjenitsyn (voluit: Aleksandr Isajevitsj Solzjenitsyn, Russisch: Александр Исаевич Солженицын, * 11 december 1918 , † 3 augustus 2008) tussen 1958 en 1968 als ooggetuigenverslag had geschreven en dat jarenlang in de Sovjet-Unie als samizdat circuleerde; in 1973 werd het in Parijs gepubliceerd en pas in 1989 werd het ook in de Sovjet-Unie officieel uitgebracht.
[10]Omdat niet alleen Pruisen zich verzette tegen de expansiedrift van Napoleon III (voluit: Charles-Louis-Napoléon Bonaparte, * 20 april 1808 , † 9 januari 1873, was van 1848 tot 1852 president van de Tweede Franse Republiek en als Napoleon III van 1852 tot 1870 keizer van Frankrijk), heet deze oorlog niet Pruisisch-Franse oorlog, maar Duits-Franse (of Frans-Duitse) oorlog; zoals de heer Hiltermann zelf maar al te goed wist, want op de eerste 200 bladzijden van deel 1 van zijn driedelige „Triomf en neergang van Europa. Drie oorlogen” beschrijft hij deze oorlog, die hij daar gewoon Frans-Duitse oorlog noemt.
[11]Otto von Bismarck (voluit: Otto Eduard Leopold von Bismarck-Schönhausen, vanaf 1865 Graf von Bismarck-Schönhausen, vanaf 1871 Fürst von Bismarck, vanaf 1890 ook Herzog zu Lauenburg, * 1 april 1815 , † 30 juli 1898), was minister-president van Pruisen van 1862 tot 1890, bondskanselier van de Noord-Duitse Bond van 1867 tot 1871 en van 1871 tot 1890 de eerste rijkskanselier van het Duitse Rijk, dat op zijn instigatie tot stand was gekomen.
[12]De Sorbonne was opgericht rond 1150 en daarmee een van de oudste universiteiten van de wereld. Na de gebeurtenissen van mei 1968 meende de Franse regeging dat het een goed idee zou zijn om de universiteit op te splitsen en onder de naam Université de Paris werd ze op 1 januari 1971 heropgericht als dertien afzonderlijke universiteiten. Alleen Paris I (Université Panthéon-Sorbonne), Paris III (Université Sorbonne-Nouvelle) en de in 2018 tot Sorbonne-Université gefuseerde Paris IV (Université Paris-Sorbonne) en Paris VI (Université Pierre et Marie Curie) dragen nog de oude naam Sorbonne.
[13]Niet „zou zijn geweest”, maar „is geweest”! En wel van 15 september t/m 27 oktober 1908. Weliswaar alleen het (het noordoosten van) de Verenigde Staten en nadat hij de meeste van zijn boeken had geschreven, maar het is hoe dan ook niet juist om te zeggen dat hij die landen nooit heeft bezocht.
[14]Karl Marx (* 5 mei 1818 , † 14 maart 1883) was een Joods-Duitse – vanaf 1849 statenloze – filosoof, econoom, historicus en criticus van kapitalisme en religie. In zijn „Manifest der Kommunistischen Partei” (geschreven samen met zijn handlanger Friedrich Engels, * 28 november 1820 , † 5 augustus 1895) en vooral in „Das Kapital” ontvouwde hij een van de gruwelijkste en verderfelijkste politieke systemen uit de wereldgeschiedenis.



Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

Terug naar de Karl May-startpagina.

Terug naar de Apriana-startpagina.



Google
www op deze website