„Oef” zei de blanke man

anoniem 1


KARL MAY schijnt in zijn jongelingsjaren vrij veel vrijbuiterstreken uitgehaald te hebben, die hij Old Shatterhand naderhand in zijn boeken in de schoenen schoof. Toen de auteur al op zijn laatste benen liep stond er een kniesoor op, ene Lebius 2, die hem dat als „een misdadig verleden” voor de voeten wierp. May nam dat dan weer niet en ontketende een rechtsgeding, dat hij nog verloor ook. Dit alles kon men leren uit „Vrijspraak voor Old Shatterhand” van Hellmuth Kotschenreuther 3, dat gisteren op Nederland 2 werd vertoond. Een „documentair spel” al weer. Het documentaire deed niet echt betrouwbaar aan, het spel was te weinig speels. Hellmuth was met zijn hart kennelijk bij May. Ik met het mijne ook. Al was het maar vanwege „De dood van Winnetou” alleen. „Oef”, zei de blanke man.

[…]


[1]In: De Tijd : dagblad voor Nederland, 12 juni 1967.
[2]Rudolf Lebius (* 4 januari 1868 , † 4 april 1946) was een Duitse journalist van het dubieuze soort, uitgever, vakbondsleider en antisemitisch politicus; nadat zijn poging om Karl May af te persen mislukt waren, werd hij diens vuigste tegenstander.
[3]Hellmut Kotschenreuther (* 24 maart 1926 , † 1998) was een Duits componist, muziekredacteur en draaiboekauteur. Deze documentaire uit 1965 was zijn eerste draaiboek; voorts schreef hij draaiboeken voor de films „Die Brücke von Remagen” (1967) , „Das Berliner Zimmer” (1968) en „Beethoven: ‘… in allem streng die Wahrheit’” (1970).



Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

Terug naar de Karl May-startpagina.

Terug naar de Apriana-startpagina.



Google
www op deze website