Filmpremières deze week – Winnetou

anoniem 1


De Duitser Alfred Vohrer 2 kennen we voornamelijk als maker van films over pathologische moordenaars. Onwillekeurig zijn we extra gespitst als zo iemand zich met cinemascope in het open veld waagt. In navolging van zijn landgenoot Reinl 3, liet Vohrer zich begeesteren door hun beider broeder Karl May, wiens boek „Winnetou en de zoon van de berenjager” 4 een vrije filmbewerking onderging.
Eerst lijkt het of de frisse wind Vohrer goed doet, maar alras verzandt ook hij in het uitzichtloze vechtwerk tussen de als blanke bandieten of Indianen aangeklede figuranten. Natuurlijk wordt er een blanke vrouw vermoord en een andere ontvoerd en bevrijd. Winnetou redt de laatste ronde.
(Amsterdam - Capitol 5 en Rialto 6)


[1]In: Trouw, 24 december 1965.
[2]Alfred Vohrer (* 29 december 1914 , † 3 februari 1986) was een Duits filmregisseur, die o.a. tekende voor drie van de zeventien grote Karl May-verfilmingen uit de jaren ’60: „Unter Geiern” (1964), „Old Surehand, 1. Teil” (1965) en „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966).
[3]Harald Reinl (* 8 juli 1908 , † 9 oktober 1986) was een Oostenrijks - dus géén landgenoot van Vohrer! - filmregisseur en schrijver van draaiboeken, die tekende voor vijf van de zeventien grote Karl May-films uit de jaren ’60: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968).
[4]Originele Duitse titel : „Unter Geiern”.
[5]Capitol was van 1917 tot 1971 een bioscoop aan de Rozengracht 117 in Amsterdam en moet niet verward worden met Capitol op het Damrak 64, dat vanaf 1937 Cineac Damrak heette.
[6]Rialto is al sinds 1920 een bioscoop aan de Ceintuurbaan 338 in de Amsterdamse wijk De Pijp.



Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

Terug naar de Karl May-startpagina.

Terug naar de Apriana-startpagina.



Google
www op deze website