Lex Barker (rechts) en Pierre Brice als
Old Shatterhand en Winnetou.
Camera 2
Zij die van „Winnetou, het grote opperhoofd” 3 hebben genoten, zullen zich „Winnetou keert terug” 4 niet laten ontgaan. Wederom zijn de avonturen van het grote Indianen-opperhoofd en zijn blanke bloedbroeder Old Shatterhand in kleuren en cinemascope op het scherm gebracht, maar met minder oog voor de massale gevechten dan in de eerste film.
Karl May’s fantasieën doen het nog altijd bij een groot publiek, zowel op het bioscoopscherm als in boekvorm. In de film gaat echter een deel van de aantrekkelijkheid verloren, indien het geheel teveel drijft op de oude roem van de edele helden Old Shatterhand en Winnetou (weer gespeeld door respectievelijk Lex Barker 5 en Pierre Brice 6) en de mogelijkheden van massaregie niet voldoende worden uitgebuit.
Er zijn rake beelden van gevechtshandelingen geschoten in „Winnetou keert terug”. Toch vragen de taferelen van ten strijde trekkende Indianen en dorpen verwoestende benden meer mensen, meer aankleding en meer aandacht om te kunnen overtuigen. In dat opzicht heeft deze tweede film duidelijk kansen gemist.
| [1] | In: Nieuwsblad van het Noorden, 6 augustus 1965. |
| [2] | Camera, ook wel: Camera Bioscoop, was van 1960 tot 2006 en van 2010 tot 2019 een bioscoop aan het Hereplein 73 in Groningen. |
| [3] | Originele Duitse titel: „Winnetou, 1. Teil”. |
| [4] | Originele Duitse titel: „Winnetou, 2. Teil”. |
| [5] | Lex Barker (voluit: Alexander Chrichlow Barker Jr., * 8 mei 1919 , † 11 mei 1973) was een Amerikaans acteur, die in vijf films furore maakte als Tarzan; in Europa was zijn eerste grote rol die van Robert – de verloofde van de vrouwelijke hoofdrolspeelster Sylvia (Anita Ekberg) – in de klassieker „La dolce vita” van Federico Fellini, alvorens hij optrad in maar liefst twaalf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60: als Old Shatterhand in „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968); als Kara Ben Nemsi in „Der Schut” (1964), „Durchs wilde Kurdistan” (1965) en „Im Reiche des silbernen Löwen” (1965); als Dr. Sternau in „Der Schatz der Azteken” (1965) en „Die Pyramide des Sonnengottes” (1965). |
| [6] | Pierre Brice (artiestennaam van Pierre Louis Baron le Bris, * 6 februari 1929 , † 6 juni 2015) was een Frans acteur, die in maar liefst elf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60 de rol van Winnetou speelde: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Unter Geiern” (1964), „Der Ölprinz” (1965), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Old Surehand, 1. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966), „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968). Voorts speelde hij nogmaals de rol van Winnetou in de tv-series „Mein Freund Winnetou” (1980) en „Winnetous Rückkehr (1998) en trad hij een aantal malen op als gastacteur (uiteraard eveneens in de rol van Winnetou) bij de Karl-May-Spiele van Elspe en Bad Segeberg. |
Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.
Terug naar de Karl May-startpagina.
Terug naar de Apriana-startpagina.
|