De Duitsers zetten hun Karl May-verfilming stelselmatig voort, want Winnetou en Old Shatterland zijn in de Bundesrepubliek onbetwiste bestsellers zowel in de boekhandel als in de bioscoop. En wat is er fijner dan de mensen iets te geven waar ze van smullen.
Harald Reinl 2 regisseerde in zijn beproefde stijl. „Winnetou keert terug” 3 is dus vooral weer een lieve film. Na enig geharrewar straffen Indianen en blanken gezamelijk een groep slechte blanken. De kinderen (in de zaal) juichen bij elke voltreffer. De acteursprestaties zijn zeer matig tot slecht. De landschapsfotografie kwam er nog het beste af.
| [1] | In: Trouw, 23 juli 1965. |
| [2] | Harald Reinl (* 8 juli 1908 , † 9 oktober 1986) was een Oostenrijks filmregisseur en schrijver van draaiboeken, die tekende voor vijf van de zeventien grote Karl May-films uit de jaren ’60: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968). |
| [3] | Originele Duitse titel: „Winnetou, 2. Teil” |
Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.
Terug naar de Karl May-startpagina.
Terug naar de Apriana-startpagina.
|