FILMS als Winnetou het grote opperhoofd 2 (City 3) doen ons altijd denken aan die verhalen waarin een personage uit vroeger eeuwen over wordt geplaatst in onze tijd om na een reis van verbazing tot verbazing over de wonderen van deze eeuw uiteindelijk weer opgelucht te vervagen in de veilige schemer van het verleden.

Het is inderdaad de vraag of de volmaakte helden uit onze jeugd van het kaliber van Winnetou, de edele roodhuid, en zijn even perfecte bloedsbroeder ,Charley’ Old Shatterhand wel thuishoren op ’t witte doek van deze tijd, die om maar iets te noemen de psychologische western voortbracht. Deze tweede Karl May film van Duits-Joegoslavische makelij neemt de twijfel niet helemaal weg.
De optelstom van een voormalig film-Tarzan (Lex Old Shatterhand Barker 4) plus ’n sympathieke Fransman met bronzen gelaatskleur (Pierre Winnetou Brice 5) plus enkele tientallen stuntlieden die zich desgewenst uit het zadel laten schieten plus 200 pruiken, 370 pijlen en 180 tomahawks geeft namelijk nog niet noodzakelijk ’n authentieke Karl May.
Het resultaat is in ieder geval wèl een Indianen-film met uitzonderlijk veel vechten en een geheel eigen karakter, waarin een paar scènes voorkomen die we niet licht zullen vergeten. Zoals wanneer een prachtig overjarig IJzeren Paard van een locomotief een saloon falikant aan splinters rijdt. Zoals de doodstrijd van de aartsschurk Santer (uitstekend getypeerd door Mario Adorf 6), aan een hand hangend aan een blinkend witte rots met beneden zich de speren van de op wraak beluste Apachen. Zoals de strijd op leven en dood tussen Old Shatterhand en het opperhoofd der Apachen Intschu-Tschuna 7 op de Rio Pecos.
Afgezien dus van het misschien wat sentimentele bezwaar van iemand die opgroeide met Karl May, dat de schilderachtige dalen van Joegoslavië, waar deze film werd opgenomen, geen Wilde Westen zijn, is dit een stukje filmspektakelwerk geworden om Oef tegen te zeggen.

[1]	In: Utrechtsch Nieuwsblad, 11 september 1964.

[2]	Originele Duitse titel: „Winnetou, 1. Teil”.

[3]	City, voluit: City Theater, is sinds 1925 een bioscoop aan de Voorstraat 89 in Utrecht, die sinds 2014 Kinepolis Utrecht City heet.

[4]

Lex Barker (voluit: Alexander Chrichlow Barker Jr., * 8 mei 1919 , † 11 mei 1973) was een Amerikaans acteur, die in vijf films furore maakte als Tarzan; in Europa was zijn eerste grote rol die van Robert – de verloofde van de vrouwelijke hoofdrolspeelster Sylvia (Anita Ekberg) – in de klassieker „La dolce vita” van Federico Fellini, alvorens hij optrad in maar liefst twaalf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60: als Old Shatterhand in „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968); als Kara Ben Nemsi in „Der Schut” (1964), „Durchs wilde Kurdistan” (1965) en „Im Reiche des silbernen Löwen” (1965); als Dr. Sternau in „Der Schatz der Azteken” (1965) en „Die Pyramide des Sonnengottes” (1965).

[5]

Pierre Brice (artiestennaam van Pierre Louis Baron le Bris, * 6 februari 1929 , † 6 juni 2015) was een Frans acteur, die in maar liefst elf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60 de rol van Winnetou speelde: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Unter Geiern” (1964), „Der Ölprinz” (1965), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Old Surehand, 1. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966), „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968). Voorts speelde hij nogmaals de rol van Winnetou in de tv-series „Mein Freund Winnetou” (1980) en „Winnetous Rückkehr (1998) en trad hij een aantal malen op als gastacteur (uiteraard eveneens in de rol van Winnetou) bij de Karl-May-Spiele van Elspe en Bad Segeberg.

[8]

Mario Adorf (* 8 september 1930) is een Duits acteur, die in „Winnetou, 1. Teil” de rol van Intschu-tschuna’s en Nscho-tschi’s moordenaar Santer speelt. In het derde deel van de RTL-verfilming van 2016 („Winnetou – der letzte Kampf”) is hij te zien als Santers vader. Ondanks glansrollen in o.a. „08/15”, „08/15, Zweiter Teil”, „08/15, in der Heimat”, „Der Arzt von Stalingrad”, „Schachnovelle”, „Freddy und das Lied der Südsee”, „Die verlorene Ehre der Katharina Blum”, „1979: Die Blechtrommel” en „2006: Karol Wojtyła – Geheimnisse eines Papstes” blijft hij bij de fans van de Karl May-films toch voor altijd „de moordenaar van Nscho-Tschi”.

[7]

Gespeeld door Mavid Popović (eigenlijk Milivoje Popović-Mavid , * 12 september 1909 , † 5 juli 1994) was een Joegoslavisch acteur, wiens bekendste rol die van Intschu-tschuna in „Winnetou, 1. Teil” was. Daarnaast speelde hij nog kleine rolletjes in „Old Shatterhand” (Lata Nalgut, 1964), „Der Schatz der Azteken” (Schwarzer Hirsch, 1965), „Die Pyramide des Sonnengottes” (Schwarzer Hirsch?, 1965) en „Der Ölprinz” (Mokaschi, 1965). Bovendien speelde hij in zijn vaderland in tientallen films.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website