CINEAC 2
Thans is ook „Winnetou, het grote opperhoofd” (der Apachen) 3 van Karl May verfilmd. Een uitgebreide weergave van het verhaal is onnodig. De film wijkt weliswaar nogal af van het beroemde boek, dat in de jaren dertig ook Nederlands jeugd stormenderhand veroverde maar de bekende figuren vinden we er in terug: Old Shatterhand, Winnetou, de schurk Santer (die in de film al aan zijn eind komt). Sam Hawkins (minder grappig dan in het boek) en vele anderen Het verfilmen van Karl May’s vaak beschouwende verhalen is niet zo eenvoudig en aan de andere kant gebeurt er toch zoveel in, dat de film zich tot enkele belangrijke gebeurtenissen moet beperken. Goed weergegeven is bijvoorbeeld de gedachte van de Duitse schrijver over de oorzaken van de gevechten met de Indianen, waarbij het chauvinistische Duitse sausje wijselijk is weggelaten. Misschien deden we echter bijvoorbeeld de kostelijke tweegevechten tussen Sam Hawkins en zijn makkers en de Kiowa’s. Deze tweekampen hadden zich zeker minstens zo goed voor de verfilming geleend als de wèl in beeld gebrachte strijd tussen Old Shatterhand en Winnetou’s vader Intschu-Tschuna.
Belangrijk is evenwel, dat regisseur dr. Harald Reinl 4 voor zijn heldenfiguren mannen heeft gekozen, die beantwoorden aan de voorstelling, die de lezer uit de boeken van May kreeg: Lex Barker 5 als de onverschrokken, oersterke Old-Shatterand, Pierre Brice 6 als de edele Winnetou en Mario Adorf 7 als de schurk Santer. Zij zorgen er tezamen voor, dat de liefhebbers van de boeken van Karl May er hun jeugdromen een beetje in terug vinden.
(14 jaar)

[1]	In: De Waarheid, 7 augustus 1964.

[2]

Cineac – een samentrekking van Cinéma d’Actualité – was een Franse bioscoopketen die in het Nederland van 1964 zes vestigingen had: twee in Amsterdam (Cineac Handelsblad, Reguliersbreestraat, sinds 1934 en Cineac Damrak, 1938), twee in Rotterdam (Cineac NRC en Cineac AD, beide op de Coolsingel, sinds 1935 resp. 1940), een in Den Haag (Cineac Het Vaderland, Buitenhof 20, sinds 1935) en een in Utrecht (genaamd Filmac, Vredenburg 29, sinds 1939). Daarom zou het fijn zijn geweest als de heer (of mevrouw) G. H. eventjes had vermeld om welk Cineac-filiaal het ging. Op basis van andere krantenartikelen uit die tijd neem ik aan dat hoogstwaarschijnlijk Cineac Damrak wordt bedoeld.

[3]	Originele Duitse titel : „Winnetou, 1. Teil”.

[4]

Harald Reinl (* 8 juli 1908 , † 9 oktober 1986) was een Oostenrijks filmregisseur en schrijver van draaiboeken, die tekende voor vijf van de zeventien grote Karl May-films uit de jaren ’60: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968).

[5]

Lex Barker (voluit: Alexander Chrichlow Barker Jr., * 8 mei 1919 , † 11 mei 1973) was een Amerikaans acteur, die in vijf films furore maakte als Tarzan; in Europa was zijn eerste grote rol die van Robert – de verloofde van de vrouwelijke hoofdrolspeelster Sylvia (Anita Ekberg) – in de klassieker „La dolce vita” van Federico Fellini, alvorens hij optrad in maar liefst twaalf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60: als Old Shatterhand in „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968); als Kara Ben Nemsi in „Der Schut” (1964), „Durchs wilde Kurdistan” (1965) en „Im Reiche des silbernen Löwen” (1965); als Dr. Sternau in „Der Schatz der Azteken” (1965) en „Die Pyramide des Sonnengottes” (1965).

[6]

Pierre Brice (artiestennaam van Pierre Louis Baron le Bris, * 6 februari 1929 , † 6 juni 2015) was een Frans acteur, die in maar liefst elf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60 de rol van Winnetou speelde: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Unter Geiern” (1964), „Der Ölprinz” (1965), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Old Surehand, 1. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966), „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968). Voorts speelde hij nogmaals de rol van Winnetou in de tv-series „Mein Freund Winnetou” (1980) en „Winnetous Rückkehr (1998) en trad hij een aantal malen op als gastacteur (uiteraard eveneens in de rol van Winnetou) bij de Karl-May-Spiele van Elspe en Bad Segeberg.

[7]

Mario Adorf (* 8 september 1930) is een Duits acteur, die in „Winnetou, 1. Teil” de rol van Intschu-tschuna’s en Nscho-tschi’s moordenaar Santer speelt. In het derde deel van de RTL-verfilming van 2016 („Winnetou – der letzte Kampf”) is hij te zien als Santers vader. Ondanks glansrollen in o.a. „08/15”, „08/15, Zweiter Teil”, „08/15, in der Heimat”, „Der Arzt von Stalingrad”, „Schachnovelle”, „Freddy und das Lied der Südsee”, „Die verlorene Ehre der Katharina Blum”, „1979: Die Blechtrommel” en „2006: Karol Wojtyła – Geheimnisse eines Papstes” blijft hij bij de fans van de Karl May-films toch voor altijd „de moordenaar van Nscho-Tschi”.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website