VAN Selma Lagerlöf (zie hiernaast) 2 is men niet afgebleven; ook Karl May moest er aan geloven. In Tuschinski 3 kan men zich bezighouden met „De schat in het Zilvermeer,” een Cinemascopisch kleurengeval van Duitse origine, hier in Engelse versie. Ex-Tarzan 4 Lex Barker speelt voor Old Shatterhand 5 en hij mag slechts éénmaal zijn genadeloze vuistslag toedienen.
Vermoedelijk behoeft hier, voor de liefhebbers, het verhaal niet te worden naverteld; alle ingrediënten die May zo bekoorlijk dooreen vlocht zijn wel aanwezig, maar het ware werk is het toch niet geworden, hoor. Barker is een duidelijke namaak-Shatterhand, dan doet Pierre Brice 6 het als Winnetou overtuigender, maar ja: hij hoeft ook niet zoveel te zeggen.
Men krijgt de indruk dat ze in Duitsland gedacht hebben: „ach, May hebben we nog niet gehad, lanewemaares.” Een vakantiemiddag zal er niet aan verspild zijn, maar wie zich eigen voorstellingen heeft gemaakt van May’s helden zal zich toch een tikje droevig voelen.

[1]	In Het Parool, 2 augustus 1963.

[2]

Selma Lagerlöf (voluit: Selma Ottilia Lovisa Lagerlöf, * 20 november 1858 , † 16 maart 1940) was een Zweeds schrijfster, die vooral bekend is geworden door haar kinderboek „Nils Holgerssons underbara resa genom Sverige” („Nils Holgerssons wonderbare reis”), maar die ook enkele andere beroemd gebleven romans heeft geschreven, zoals „Gösta Berlings Saga” („Gösta Berling”) en „Antikrists mirakler” („De wonderen van de Antichrist”). In 1909 was zij de eerste vrouw die de Nobelprijs voor de Literatuur wist te winnen.

[3]	Tuschinski (later Koninklijk Theater Tuschinski en nog later Pathé Tuschinski) is sinds 1921 een bioscoop met zes zalen aan de Reguliersbreestraat 26-34 in Amsterdam, die in 2021 door het Britse tijdschrift Time Out werd uitgeroepen tot mooiste bioscoop ter wereld.

[4]

Tarzan was de hoofdpersoon uit 24 romans van de Amerikaanse auteur Edgar Rice Burroughs (* 1 september 1875 , † 19 maart 1950) en later, al dan niet illegaal, in die van andere schrijvers. Tussen 1918 en 1999 zijn er niet minder dan 88 Tarzan-films gedraaid, die niet alle succesvol waren. De beroemdste „film-Tarzans” waren Johnny Weissmuller (eigenlijk Peter Johann Weissmüller, * 2 juni 1904 , † 20 januari 1984) in 12 films, Lex Barker in 5 films en Gordon Scott (* 3 augustus 1926 , † 30 april 2007) in 6 films.

[5]

Lex Barker (voluit: Alexander Chrichlow Barker Jr., * 8 mei 1919 , † 11 mei 1973) was een Amerikaans acteur, die in vijf films furore maakte als Tarzan; in Europa was zijn eerste grote rol die van Robert – de verloofde van de vrouwelijke hoofdrolspeelster Sylvia (Anita Ekberg) – in de klassieker „La dolce vita” van Federico Fellini, alvorens hij optrad in maar liefst twaalf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60: als Old Shatterhand in „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968); als Kara Ben Nemsi in „Der Schut” (1964), „Durchs wilde Kurdistan” (1965) en „Im Reiche des silbernen Löwen” (1965); als Dr. Sternau in „Der Schatz der Azteken” (1965) en „Die Pyramide des Sonnengottes” (1965).

[6]

Pierre Brice (artiestennaam van Pierre Louis Baron le Bris, * 6 februari 1929 , † 6 juni 2015) was een Frans acteur, die in maar liefst elf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60 de rol van Winnetou speelde: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Unter Geiern” (1964), „Der Ölprinz” (1965), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Old Surehand, 1. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966), „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968). Voorts speelde hij nogmaals de rol van Winnetou in de tv-series „Mein Freund Winnetou” (1980) en „Winnetous Rückkehr (1998) en trad hij een aantal malen op als gastacteur (uiteraard eveneens in de rol van Winnetou) bij de Karl-May-Spiele van Elspe en Bad Segeberg.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website