BINNENKORT moet blijken hoeveel goede vrienden Karl May nog heeft. De Duitse filmindustrie schat dat aantal, waarschijnlijk niet ten onrechte, hoog, getuige de drie en half miljoen mark, die gestoken werd in de verfilming van „De schat in het zilvermeer”.

Het is de duurste film, die dit jaar in Duitsland werd geproduceerd. De opnamen zijn gemaakt in Joegoslavië, waar een passende achtergrond is gevonden voor het Wilde Westen zoals dat leefde in de fantasie van de Duitse volksschrijver May, die Amerika, waar zijn werk trouwens veel minder opgang maakte dan in Europa, nooit gezien heeft 2. Maar zijn greep op de avontuurlijke jongensziel was er in Europa vele generaties niet minder om. Karl May verzon Old Shatterhand en Winnetou. Dat bleek voldoende.
In „Der Schatz im Silbersee”, een kleurenfilm in Cinemascope, wordt Old Shatterhand gespeeld door Lex ‘Tarzan’ Barker 3, die al eerder in Duitsland voor de camera kwam. Voor de rol van Winnetou koos men de Franse acteur Pierre Brice 4, die vorig jaar gast was op het Berlijnse filmfestival en ‘akkoord’ zei toen producent Horst Wendlandt 5 in hem de gezochte hoofdman der Apachen ontdekte.
Op de plaat ziet men Barker in een bijlduel met op de achtergrond enkele van de vijf duizend figuranten, die opdraven in dit spectakelstuk rond een droomheld, waarvan volgende maand de Amsterdamse première wordt gegeven.

[1]	In Het Parool, 26 juli 1963.

[2]	Jawel! In 1908; weliswaar alleen het oosten van de Verenigde Staten en lang na het voltooien van zijn meeste boeken, maar toch …

[3]

Lex Barker (voluit: Alexander Chrichlow Barker Jr., * 8 mei 1919 , † 11 mei 1973) was een Amerikaans acteur, die in vijf films furore maakte als Tarzan; in Europa was zijn eerste grote rol die van Robert – de verloofde van de vrouwelijke hoofdrolspeelster Sylvia (Anita Ekberg) – in de klassieker „La dolce vita” van Federico Fellini, alvorens hij optrad in maar liefst twaalf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60: als Old Shatterhand in „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968); als Kara Ben Nemsi in „Der Schut” (1964), „Durchs wilde Kurdistan” (1965) en „Im Reiche des silbernen Löwen” (1965); als Dr. Sternau in „Der Schatz der Azteken” (1965) en „Die Pyramide des Sonnengottes” (1965).

[4]

Pierre Brice (artiestennaam van Pierre Louis Baron le Bris, * 6 februari 1929 , † 6 juni 2015) was een Frans acteur, die in maar liefst elf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60 de rol van Winnetou speelde: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Unter Geiern” (1964), „Der Ölprinz” (1965), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Old Surehand, 1. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966), „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968). Voorts speelde hij nogmaals de rol van Winnetou in de tv-series „Mein Freund Winnetou” (1980) en „Winnetous Rückkehr (1998) en trad hij een aantal malen op als gastacteur (uiteraard eveneens in de rol van Winnetou) bij de Karl-May-Spiele van Elspe en Bad Segeberg.

[6]

Horst Wendlandt (geboren als Horst Otto Grigori Gubanov (* 15 maart 1922 , † 30 augustus 2002), was de producent van negen van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen uit de jaren ’60: „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Unter Geiern” (1964), „Der Ölprinz” (1965), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Old Surehand, 1. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und sein Freund Old Firehand” (1966) en talloze andere films, waaronder de vijf van Otto Waalkes.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website