De lezer zal het ons niet kwalijk nemen, dat we Bussum gisteravond in eerste aanleg eens een keer ontrouw zijn geweest. Oorzaak: een programma van de Duitse televisie over Karl May trok zo zeer aan, dat we het ondanks de nu en dan minder goede beeldkwaliteit geheel zijn gaan volgen.

Het programma ging over Karl May, de schrijver van Indianenboeken en schepper van figuren als Old Shatterhand, Kara Ben Nemsi en Winnetou. Als ex-Winnetou-fan vond ik het belangwekkend in de documentaire op zeer uitvoerige wijze de levensloop van deze fantasierijke Duitser te horen schetsen. Men had enorm veel werk verzet om de kijkers het „naadje van de kous” te doen weten. Karl May werd geschetst als een vooral in het begin erg zweverige figuur, die jaren in de gevangenis doorbracht, daar uit bestaande literatuur gegevens putte over de geaardheid van exotische volksstammen en naderhand zelf hierover verhalen bedacht. Deze werden in de ik-vorm geschreven, wat suggereerde, dat hij zelf ter plaatse van het doen en laten van deze volkeren op de hoogte was geraakt. Deze fantasieën hebben hem in de laatste tien jaar van zijn leven véél vijandschap op de hals gehaald. Voor het gerecht werd de schrijver van 18.000.000 boeken (in de Duitse taal) aangeklaagd en soms veroordeeld wegens bedrog en misleiding.

Niemand minder dan de schrijver Karl Zuckmayer 2 heeft May gisteravond voor de camera gerehabiliteerd. „Het was juist een prestatie van May zó te schrijven, dat het leek alsof hij de personages door eigen aanschouwing had leren kennen, een „einzigartige Leistung”, met iets van de adem van het genie. De boekfiguren van Karl May leefden in onze gymnasiumtijd meer voor ons, dan de figuren uit de Griekse mythologie”.

In het journaal werd bij de huldiging van Sjoukje Dijkstra niet vergeten de camera ook even op de „Snitser Skotsploech” te richten.
Het forum „Welbeschouwd” discussieerde vaak fel en met vuur. Toch misten wij Van Randwijk, die zo heerlijk heilige huisjes kan omverwerpen. 3

[1]	In Friese koerier : onafhankelijk dagblad voor Friesland en aangrenzende gebieden, 22 maart 1962.

[2]

Carl Zuckmayer (* 27 december 1896 , † 18 januari 1977) was een Duitse schrijver. Zijn bekendste toneelstukken zijn „Der fröhliche Weinberg”, „Schinderhannes”, „Der Hauptman von Köpenick” en „Des Teufels General”. Verder is zijn autobiografie „Als war’s ein Stück von mir” beroemd geworden, maar hij schreef ook de scripts van o.a. de Duitse film „Der blaue Engel” en de Nederlandse film „Boefje”. Zijn in 1926 geboren dochter droeg de doopnamen Maria Winnetou.

[3]	Deze laatste drie zinnen zijn vermoedelijk per vergissing in dit artikel terechtgekomen; zij gaan over andere tv-programma’s.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website