Voor de volwassenen

KARL MAY

Jeugd wil niet meer van Old Shatterhand en Winnetou weten


anoniem 1

De Karl May Festspiele, die dit jaar in Bad Segeberg werden gehouden en die ook in ons land op het televisiescherm verschenen, hadden een groot succes. Zij toonden bovendien een merkwaardige tendens aan. Weliswaar waren de weersomstandigheden niet best, doch de roodhuiden en bleekgezichten waren er de lieden niet naar om voor de regen te capituleren. Slechts als de Indianen verdacht blank begonnen te worden, onderbrak men de voorstelling even.

De 500.000e bezoeker werd gehuldigd. Het was een volwassene en hier zijn wij ineens bij het probleem aangeland. Want de Festspiele zijn een festival van de vroegere Karl May-lezers geworden, die konden zwelgen in hun jeugdherinneringen. Het werd vooral een prettig reisje voor de volwassenen, die hun kennismaking met Old Shatterhand en Winnetou kwamen vernieuwen. De jeugdige bezoekers bleven in de minderheid; de verhouding was ongeveer 6 tot 4.

*     *
*

Hoe kwam het dat de grappen van Tante Droll 2 of van de besnorde Frank het bij de volwassenen beter deden dan bij de kleinen? Hoe komt het dat de jeugd tegenwoordig Karl May niet leest? Hoe kwam het dat de bezoekers voor zo’n groot deel uit volwassenen en hun jongste kroost bestonden terwijl de groep der 14 tot 16-jarigen vrijwel geheel ontbrak? En wat bleek voortdurend? Papa amuseerde zich kostelijk, maar zijn vijftienjarige zoon lachte slechts bleekjes. Want hij gaat liever naar een fikse Wild-Westfilm, hij heeft iets tegen de moralist Karl May, die de rechtvaardigheid in zijn vaandel heeft geheven en die niet doodt omdat dat „tegen de christenplicht” indruist.

Sceptischer

Karl Mays boeken en de Westernfilms in de bioscooppaleizen hebben niets met elkaar gemeen, behalve dan de strijd tussen blank en rood. De huidige vijftienjarige kent alle strip-helden, doch weet nauwelijks wie Old Shatterhand was. Bovendien is hij kritischer geworden. Hij gelooft niet, zoals bij Karl May steeds gebeurt, dat altijd het goede in het gelijk wordt gesteld en edel gedrag wordt beloond. Vandaar dat enkele openbare bibliotheken in West-Duitsland Karl May van de boekenplanken hebben verwijderd onder het motief dat diens vertellingen voor de jeugdige lezers van het jaar 1958 te ongeloofwaardig zijn.

*     *
*

Het kwam tijdens de voorstellingen in Bad Segeberg soms tot grappige incidenten. Zo sprak de Grote Wolf op plechtige wijze „Ugh”, waarmee hij bedoelde alle bleekgezichten naar de eeuwige jachtvelden te zullen zenden, om een kwartier later zijn kleine teen te breken, weshalve hij naar een ziekenhuis moest worden gebracht. Zijn rol moest door een collega uit Lübeck worden overgenomen.

Volhouden!

Ieder weekeind verschenen roodhuiden en bleekgezichten twee keer per dag op het toneel en de opkomst der volwassenen, was, zoals gezegd, groot. Thans zijn rode en blanke broeders naar hun haardsteden teruggekeerd, waar zij de strijdbijlen hebben begraven. Waarschijnlijk zal men toch volgend jaar de voorstellingen voortzetten. Want de oudere vrienden van Old Shatterhand en Winnetou zijn hun Karl May trouw gebleven. Karl May zal het dan zonder de huidige jeugd moeten doen, maar wie weet komt hij straks toch weer in de mode als deze jeugd is uitgekeken op de helden van het witte doek.


[1]In: Uitkijk, 25 oktober 1958.
[2]Zo heet hij in de Duitse Gesammelte Werke en in eerdere Nederlandse vertalingen; in de latere Karl May Pockets is de naam veranderd in Tante Frolic.



Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

Terug naar de Karl May-startpagina.

Terug naar de Apriana-startpagina.



Google
www op deze website