De laatsten der Mohikanen

anoniem 1

WINNETOU en Old Shatterhand, produkten van de fantasie van dr. Karl May, mogen dan reeds lang naar de eeuwige „jachtvelden” vertrokken zijn, de dappere Indiaanse krijgers hebben nog niets van hun strijdlust en gevoel voor recht en billijkheid verloren. En al tooien ze zich niet meer zo dagelijks in vederbossen en beschilderen ze hun gezichten en lichamen niet meer met oorlogskleuren, ze gaan nog wel degelijk het oorlogspad op. Alleen zijn de methoden soms wat gemoderniseerd. Zo hebben de Mohikanen bij de Raad van Beroep in Albany een vordering ingediend tegen de staat New York ten bedrage van 33.800.000 dollar voor de onteigening van Barnharteiland, waar een elektrische centrale is gebouwd voor de St. Lawrence waterweg. De St. Regisstam van de Mohikanen beweert dat hij het onvervreemdbaar recht van gebruik van de grond heeft, ondanks het feit dat hij in 1796 bij verdrag aan de Staat New York alle stamgronden afstond. De Raad van Beroep heeft de eis wel afgewezen, maar de Mohikanen gaan „hogerop” hun recht zoeken. En ze hebben intussen op de betwiste grond wat houten keetjes gebouwd, waarin een aantal van hen zich gevestigd heeft.


[1]In: Trouw, 8 maart 1958.



Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

Terug naar de Karl May-startpagina.

Terug naar de Apriana-startpagina.



Google
www op deze website