De feestelijke bijeenkomst die de Stichting Reisbureau De Vrije Wereld vrijdagavond heeft gehouden in de concertzaal van Musis Sacrum en de vierde is een reeks van negen grote reisreünies in het land (in deze reeks was Arnhem de eerste plaats in het Oosten) is plezierig zowel als leerzaam geweest. Leerzaam vanwege de boeiende causerie, die Lucy Schouten voor de pauze hield over haar leven onder de Indianen in Zuidwest Amerika en de vertoonde kleurenfilms, plezierig door het optreden na de pauze van de cabaretgroep van Karin Larsen, Rob van Reyn, Anton Dijkman en Frans Somers, die het publiek een luchtig programma brachten met voordracht, muziek en pantomime.
Lucy Schouten kwam door haar studie (culturele anthropologie) aan de universiteit van Tucson in aanraking met de in reservaten levende Idianen en zij zwierf door Arizona en langs de grote rivieren, de Rio Grande en de Colorado. Talrijk waren de ervaringen van deze jonge Nederlandse vrouw, die de naam Tamokwakwee kreeg bij de Idianen, bij velen alleen bekend uit de romantische verhalen van Karl May c.s. De realiteit is echter anders en uit hetgeen Lucy Schouten vertelde werden twee dingen ook duidelijk. Ten eerste, dat er nog heel wat voor nodig is om de Indianen op het levenspeil te brengen van de Amerikanen en ten tweede dat de „Nieuwe Wereld” minder nieuw is dan men misschien denkt. Ruïnes van steenoude woonkernen wijzen dat uit.
Bijzonder interessant was de prachtige kleurenfilm over Utah en de manier van leven en ceremonieën van de daar wonende Indianen, die opnieuw een invasie beleven van blanken (en sterke drank) als gevolg van de uraniumvondsten. Het landschap in dit deel van Amerika is ook wel heel merkwaardig, misschien zelfs ’t merkwaardigst van de gehele wereld. Dat het bijgeloof hoogtij viert bij de onder primitieve omstandigheden levende Indianen, werd in beeld en woord ook duidelijk door de ceremonieën: het dansen gedurende vier dagen en vier nachten en het ritueel voor zieken, waarbij in zand deze of gene mythische godheid wordt afgebeeld. Door middel van een grammofoonplaat kregen de aanwezigen tevens indruk van de zang van de Indianen bij verschillende gelegenheden.
