Een van James Fennimore Coopers 2 meest bekende avonturenverhalen uit de wereld der woudlopers en indianen heet: „De hertendoder”. Onder de meer sensationele titel: „De scalpenjager” is deze historie opnieuw verfilmd. Daarbij wordt gedoeld op Papa Hutton (Jay C. Flippen 3) die met zijn twee dochters een soortement fort bewoont, drijvend midden in een meer, en van waaruit hij jacht maakt op indianenhoofdhaar, deels uit wraak, deels uit winstbejag.
Woudloper-hertendoder (Lex Barker 4) komt met zijn bloedbroeder, een Mohikaan, de oude Papa te hulp als hij in deknoei raakt met wraaklustige Huron-indianen.
Het is allemaal meer romantiesch dan sensationeel, maar wie nog steeds onder de bekoring kan komen van Karl May-literatuur, zal ook Coopers verhaal niet te veel verouderd vinden. Regisseur Kurt Neumann 5, die het verhaal ook tot filmscenario hielp bewerken, maakte er een – ondanks zijn teveel aan mislukte karaktertekening – nog vrij onderhoudend geheel van, waarin het gebrek aan actie beslist niet door flitsende montage werd gecompenseerd.

[1]	In: Het Binnenhof, 4 januari 1958.

[2]

James Fenimore Cooper (* 15 september 1789 , † 14 september 1851) was een Amerikaans schrijver, die vooral bekendheid verwierf met zijn zeeverhalen en historische verhalen, de Leatherstocking Tales, met Natty Bumppo in de hoofdrol; een van de beroemdste boeken uit deze reeks, „The Last of the Mohicans” wordt door vriend en vijand beschouwd als zijn meesterwerk.

[3]

Jay C. Flippen (6 maart 1899 , † 3 februari 1971) was een Amerikaans filmacteur die in de jaren ’40 en ’50 vooral in westerns en misdaadfilms speelde, o.a. „Oklahoma”, „7th Cavalry”, „The Deerslayer” (de Engelse titel van de in dit artikel besproken film), „Escape from Red Rock” en „From Hell to Texas”.

[4]

Lex Barker (voluit: Alexander Chrichlow Barker Jr., * 8 mei 1919 , † 11 mei 1973) was een Amerikaans acteur, die in vijf films furore maakte als Tarzan; in Europa was zijn eerste grote rol die van Robert – de verloofde van de vrouwelijke hoofdrolspeelster Sylvia (Anita Ekberg) – in de klassieker „La dolce vita” van Federico Fellini, alvorens hij optrad in maar liefst twaalf van de zeventien grote Karl-May-verfilmingen in de jaren ’60: als Old Shatterhand in „Der Schatz im Silbersee” (1962), „Winnetou, 1. Teil” (1963), „Old Shatterhand” (1964), „Winnetou, 2. Teil” (1964), „Winnetou, 3. Teil” (1965), „Winnetou und das Halbblut Apanatschi” (1966) en „Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten” (1968); als Kara Ben Nemsi in „Der Schut” (1964), „Durchs wilde Kurdistan” (1965) en „Im Reiche des silbernen Löwen” (1965); als Dr. Sternau in „Der Schatz der Azteken” (1965) en „Die Pyramide des Sonnengottes” (1965).

[5]

Kurt Neumann (* 5 april 1908 , † 21 augustus 1958) was een Duits regisseur, werkzaam in Hollywood; hij regisseerde vooral westerns, vier Tarzan-films (waarvan eentje met Lex Barker, hetgeen verklaart waarom hij Lex Barker uitkoos om in deze film de titelrol van Deerslayer te spelen) en science-fictionfilms.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website