Een overzicht van de speelweide van het Wilhelminapark, waarop vandaag de finale werd gehouden van de tentenbouw-wedstrijd voor schooljeugd De jongens en meisjes, die aan dit „Stadsontspanningsfestijn” deelnamen, hebben hun uiterste best gedaan om uit oude afgedankte textiel een solide (vooral waterdichte!) tent te bouwen. Op de voorgrond richten enkele jongens, getooid met kleurige veren, een wigwam op. (Foto N.U.D.-Hofland)

Karl May en Fritz Teuben 2 maken in Utrecht school. Vanmorgen zaten jongens en meisjes met gekruiste benen, de gezichten met felle krijgskleuren beschilderd, voor hun geïmproviseerde tenten op de speelweide van het Wilhelminapark, waar de finale van de Stadsontspanning-tentenbouwwedstrijd werd gehouden. Uiteraard muntten deze tenten uit in solide bouw en inventaris, omdat de jury reeds op de voorgaande dagen de ongeveer 450, op verschillende terreinen opgestelde tenten, had geselecteerd. Daardoor werd de keuze voor de heren, die de uit oude dekens, gordijnen en afgedankte zeildoeken opgetrokken tenten beoordeelden, moeilijker. Tussen een en twee uur hebben ze vanmiddag hun eigen oordeel aan dat van mede-juryleden getoetst en ruim een uur later maakte burgemeester De Ranitz 3 voor het front van de tentenbouwers de prijswinnaars bekend. De burgemeester was vergezeld van zijn echtgenote 4 en wethouder Derks 5. Hij kreeg van een klein Indiaantje een vredespijp aangeboden, waaruit hij tijdens zijn rondgang rookte.
Om tien uur in de ochtend begon het festijn, dat stellig een vrolijker indruk zou hebben gemaakt zonder de striemende regen en de wind. Klappertandend zaten de Winnetous en Old Shatterhands, de cowboys en de pretentieloze tentenbouwers zonder aparte kostuums, voor hun wigwams en kampeertenten. Als het onderkomen van afgedankte textiel eenmaal was opgebouwd slipten de bijbehorende equipes de tent binnen. In totaal waren er 108 ploegen voor deze finale aangewezen. Er werden twintig ploegen bekroond. De prijswinnaars gaan deze zomer twee dagen echt kamperen, waarschijnlijk op een vrijdag en een zaterdag. Omstreeks 3 uur was het moment aangebroken waarop de tentenbouwende jeugd van Utrecht zich in de laatste week had toegespitst: de bekendmaking van de prijzen. In totaal werden er 18 tenten bekroond. Hieronder volgen de namen van de deelnemers die een prijs wonnen en die leider of leidster waren van de verschillende équipes:
Tent no. 29 Joke Lebbink; 72 Corrie Zwart; 71 Hannie de Raad; 62 Hans Klerks; 74 Nico de Jong; 19 Ronnie Pauw, 8 Coba Flok; 64 Ineke van Gilzen; 63 Anneke van Lunteren; 23 John de Beer; 51 Ronnie van der Heuvel; 66 Tini Proper; 79 Nico Batenburg; 12 Willie Swaak; 39 Martin Parmentier; 28 Joke Matthijssen; 42 Ries Rijnders; 89 Ria Krijger.

[1]	In: Nieuw Utrechtsch Dagblad, 6 mei 1957.

[2]

Fritz Steuben was het pseudoniem van Erhard Wittek (* 3 december 1898 , † 4 juni 1981) was een Duitse shcrijver van boeken voor de jeugd en voor volwassenen. Hij is vooral bekend geworden door zijn zevendelige Tecumseh-serie, over Tecumtha (ook wel Tikamthi geheten, d.i. „de zich bukkende bergleeuw”, door de blanken verbasterd tot Tecumseh, * ± 1768 , † 5 oktober 1813), opperhoofd van de Shawnee, die zich lange tijd succesvol wist te verzetten tegen de Amerikaanse expansie ten koste van de indianen, maar uiteindelijk toch het onderspit moest delven: „Der fliegende Pfeil. Eine Erzählung aus dem Leben Tecumsehs. Alten Quellen nacherzählt („De vliegende pijl. Een verhaal uit het leven van Tecumseh”), „Der rote Sturm. Eine Erzählung aus dem ersten Indianerkrieg um den Ohio” („De rode storm. Een verhaal uit den eersten oorlog met de indianen om den Ohio”), „Tecumseh und der Lederstrumpf. Eine Erzählung vom Kampf des roten Mannes um sein Recht”, later uitgegeven onder de titel „Tecumseh der Berglöwe” („Tecumseh de Bergleeuw. Een verhaal uit het leven van Tecumseh”), „Der strahlende Stern. Eine Erzählung vom Ruhme Tecumsehs” („De stralende ster. Een verhaal uit het leven van Tecumseh”), „Schneller Fuß und Pfeilmädchen. Eine Erzählung aus der Zeit als Tecumseh 12 Jahre alt war” („Snelvoet en Pijlkind. Een verhaal uit Tecumseh’s jeugdjaren”), „Der Sohn des Manitu. Eine Erzählung vom Kampfe Tecumsehs” („De zoon van Manitou. Een verhaal uit het leven van Tecumseh”) en „Tecumsehs Tot. Eine Erzählung vom Kampf eines roten Mannes für sein Volk” („De dood van Tecumseh”).

[3]	Coen de Ranitz (voluit: Jhr. Mr. Dr. Constant Johan Adriaan de Ranitz, * 3 april 1905 , ” 24 februari 1983) was van 1948 tot 1970 burgemeester van Utrecht.

[4]	Jonkvrouw Ariane Margaretha de Ranitz-de Brauw (* 10 januari 1911 , † 16 oktober 1981) was de vouw van Coen de Ranitz.

[5]	Mr. Willem Hubertus Johannes Derks (* 18 augustus 1915 , † 19 maart 1991) was van 1954 tot 1962 wethouder in Utrecht.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website