UW Pennewip heeft even goed gekeken naar LUCIE SCHOUTEN (kandidaat-psychologe) 2, blond, enthousiast en doortastend meisje. Zij heeft bij de Taos Pueblo’s – een der vele Indianenstammen – een bloedzuster. „Wij dronken ieder een kom water, waarin wat bloed uit de pink van de ander was gedruppeld.” Bij een familiebezoek in Amerika wist zij een studiebeurs te bemachtigen. Zij ging psychologie studeren en koos als onderwerp de Indianenstammen in Nieuw-Mexico en Arizona. Voor haar scriptie over de houding van de Indianen tegenover de gouvernementspolitiek zwierf zij meer dan twee jaar tussen de romanfiguren uit de boeken van Karl May.

LUCIE SCHOUTEN

… Indiaanse allure …

Dagen durende ceremoniën heeft zij meegemaakt. Dat is heel bijzonder, want een Indiaan is over het algemeen niet gesteld op de aanwezigheid van een blanke. „De ceremonieën zijn bij iedere stam verschillend. Bij de Pueblo Indianen bijvoorbeeld die landbouwers zijn, is het ritueel gericht op de oogst, bij de Navajo’s, die van de jacht en de veeteelt leven, is het ceremonieel vooral van belang als bescherming tegen ziekten.” Weken achtereen sliep Lucie op schapevellen tussen de Indianen. Juist op plaatsen waar geen toeristen komen, heeft zij het leven, de religie en de cultuur der Indianen bestudeerd. Zij is thuisgekomen met een schat van kleurenfoto’s, tekeningen, gebruiksvoorwerpen, kledingstukken en amuletten. Uren kan zij vertellen over vreemde riten en gewoonten. Dan komen de beelden uit de boeken van Karl May langzaam tot leven. De nuchtere huiskamer vervaagt. „De mannen van de Navajostammen mogen hun schoonmoeder nooit zien. Daarom loopt zij met belletjes om haar komst aan te kondigen. De vrouw staat bij de Indianen aan het hoofd van het gezin en werkt er ook voor.” De Navajo’s noemden Lucie Tamo Kwakee hetgeen betekent „uit het land van de houten schoenen.” Lucie Schouten weet nog niet wat zij gaat doen. Graag zal zij voorlopig voor scholen en clubs lezingen gaan houden en lichtbeelden vertonen. Daarna gaat zij misschien weer terug naar het land van de roodhuiden om er zich aan te melden als onderwijzeres.

[1]	In: De Volkskrant, 6 maart 1956. Onder de naam „Pennewip” schreven in de loop der tijden tientallen mensen columns en verslagen in De Volkskrant. Welke „Pennewip” de bovenstaande bijdrage heeft geschreven, is helaas niet meer na te gaan.

[2]	Lucie Schouten (ook gespeld als: Lucy Schouten) komen we eind jaren ’50 vaak tegen in krantenartikelen omdat zij door heel Nederland reisde en volle zalen trok met haar diashow over de indianen.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website