Het moet ons van het hart: zelden zagen wij een slechter TV-programma dan gisteravond. Niets maar dan ook niets werkte mee dat tot een redelijk resultaat kon komen.
Maar het ingeschoven interview met de taxichauffeur-zanger 2 dan? Het was inderdaad de redding van de avond. Manus Willemsen 3 kan echter niet verweten worden dat hij er geen aantrekkelijker geheel van wist te maken. Hij trad nog nooit voor de camera’s en had de zanger kennelijk ook nog niet eerder gezien. Maak daar maar eens iets van, als je een radioman bent.
Daarna werd er een rok geknipt, op een manier of het alweer uitverkoop was. Terwijl Edmond Nicolas 4 een vla demonstreerde die zo oud is als de Rijn.
Hoofdschotel van de avond zou een documentaire over Karl May zijn. J. W. Hofstra 5 kreeg opdracht een studente6, die Indianen bestudeerde, en een biograaf van de schrijver 7 te interviewen, en bovendien de tekst van de „documentaire” uit te spreken. Je bent toch maar uit met zoiets. Wat de bedoeling was, wist kennelijk niemand, ook Hofstra niet, die dus alles maar „interessant” vond. Wat het niet was.
De „documentaire” was een slechte lezing met zeer slechte plaatjes. Het is nu wel boekenweek, maar zoveel boeken hoeven we toch niet op het beeld te zien.
Verschrikkelijk, wat een avond!

[1]	In: De Tijd : Dagblad voor Nederland, 2 maart 1956. Wie er schuilt gaat achter de initialen J. v. S., is niet bekend.

[2]	Bedoeld wordt Jongkind, de Amsterdamse taxichauffeur die operazanger werd.

[3]

Manus Willemsen (* ? , † ?) was o.a. chef klassieke muziek van de KRO, spreker op de Nederlandstalige plaatopname van Prokofjevs „Peter en de wolf” (Philips N 02605 R), tussen 1953 en 1963 tien jaar lang jurylid van het internationale vocalisten concours in „-Hertogenbosch en het Scheveningen Internationaal Muziek Concours 1987.

[4]

Edmond Nicolas (voluit: Edmond Antoine Joseph Hubert Nicolas, * 2 december 1902 , † 31 oktober 1976) was een Nederlandse schrijver van succesvolle streekromans („De heer van Jericho”, „Brocaat en Boerenbont”, „De erfenis” en „De valse God”). Van beroep biochemisch ingenieur zijnde trad hij in de jaren ’50 en ’60 ook nog een tijd op als televisiekok bij de KRO.

[5]	Jan Willem Hofstra (* 13 november 1907 , † 30 maart 1991) was muziek- en toneelcriticus voor De Volkskrant en De Tijd; hij publiceerde ook in De Tijd en in Elseviers Magazine.

[6]	Bedoeld wordt Lucie Schouten (ook gespeld als: Lucy Schouten), die we eind jaren ’50 vaak tegenkomen in krantenartikelen omdat zij door heel Nederland reisde en volle zalen trok met haar diashow over de indianen.

[7]

Bedoeld wordt Dr. F. C. de Rooy (voluit: dr. Ferdinand Carel de Rooy, * 9 juni 1919 , † 4 maart 1998), in het dagelijks leven leraar Frans te Zwolle, later Rijswijk/Z.H. en in zijn vrije tijd dé Karl May-kenner van Nederland. Van zijn hand is o.a. het boekje „Old Shatterhand - Kara Ben-Nemsi - ook voor U! De boodschap van Karl May, de idealist uit het Avondland” (Tilburg: Drukkerij van het R.K. Jongensweeshuis, 1955) en hij redigeerde en gaf in de jaren 1962-1967 de 50 bekende Karl May-pockets bij Uitgeverij Het Spectrum uit.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website