HET cinematografisch uitlijnen van een misdadigerscarrière, mits bekroond door een vloeiend „de straf-volgt-op-de-zonde”-slot, is een onderwerp, dat niet zal zijn uitgeput zolang de misdaad nog bestaat. We hebben dus een fraaie toekomst in het vooruitzicht. „De volmaakte overval” (Six bridges to cross 2) in Royal 3 probeert hier en daar door de routine van dit soort verhaaltjes heen te breken, maar slaagt slechts een enkele maal. Dat is dan wanneer politieman Gallagher (George Nader 4) een vermoeid, door de dienst getekend gezicht laat zien. En, soms, wanneer Tony Curtis 5 de gladde weg van de jeune premier verlaat en op zijn gezicht de pathologische nervositeit voortbrengt, die zo’n jonge, drieste misdadiger beheerst.

Het onderwerp is niet zonder belang: een politieman voelt zich aangetrokken tot een straatjoch, dat de slechte kant opgaat. Ondanks zijn bemoeienissen blijft die slechte kant wenken en ten slotte is de boef tipgever geworden, tipgever in vriendschappelijk verband. Dat brengt moeilijkheden met zich mee, culminerend in een gewetensvraag voor de politieman, wanneer hij ervan overtuigd is, dat zijn boefje initiatiefnemer tot een bankroof van $ 2.500.000 is geweest. Het belang van het onderwerp is er echter op geen enkele manier uitgekomen. Langs onontkoombare lijnen van geleidelijkheid ontwikkelt zich het verhaal. Tot de boef in de armen van de politieman sterft. En dan heeft men zich al wèl enige tijd opmerkelijk zitten ergeren.

Toe maar weer

MET Randolph Scott 6 wordt het een zaak van „toe maar weer”. Men ziet zijn uit stopverf vervaardigde, met een wasknijperachtige neus getooide gezicht nog niet op het doek verschijnen of men weet wel weer, dat het veel dreigend kijken, „tien-tegen-één-vechten” en op den duur zegevieren wordt. „Schrikbewind” in Ocatilla” (Ten wanted men 7) is daar geen uitzondering op. In Luxor 8 kunt u gaan zien hoe Scott het er ditmaal van afbrengt. Nou, góéd hoor! Karl May had destijds tenminste de moed Winnetou te laten sneuvelen. Helaas schijnt dat Scott nooit te mogen overkomen.

[1]	In: Het Parool, 14 januari 1956.

[2]

„Six Bridges to Cross” is een Amerikaanse film uit 1955 van de Amerikaanse regisseur Joseph Pevney (* 15 september 1911 , † 18 mei 2008) met in de hoofdrollen Tony Curtis (* 3 juni 1925 , † 29 september 2010), Julie Adams (artiestennaam van Betty May Adams, * 17 oktober 1926 , † 3 februari 2019) en George Nader (voluit: George Garfield Nader Jr., * 19 oktober 1921 , † 3 februari 2002). De film is gebaseerd op het korte verhaal „They Stole $ 2,500,000 – and Got Away with It” (op 8 januari 1954 gepubliceerd in Collier’s Weekly) van Joseph F. Dinneen (voluit: Joseph Francis Dinneen, * 1897 , † 1964), dat op zijn beurt gebaseerd was op de beroving van Brinks in Boston in 1950, waarbij 2,5 miljoen dollar werd buitgemaakt.

[3]	Cinema Royal was van 8 februari 1922 tot 1978 een bioscoop aan de Nieuwendijk 154-156 te Amsterdam, met een achteruitgang aan de Nieuwe Nieuwstraat 10.

[4]

George Nader (voluit: George Garfield Nader Jr., * 19 oktober 1921 , † 3 februari 2002) was en Amerikaans acteur. Hij acteerde o.a. in de Amerikaanse films „Sins of Jezebel”, „Congo Crossing” en „The Female Animal”, maar in de jaren ’60 maakte hij – net als Lex Barker (voluit: Alexander Crichlow Barker Jr., * 8 mei 1919 , † 11 mei 1973) – de overstap naar Duitsland, waar hij in diverse films de rol van FBI-agent Jerry Cotton speelde.

[5]

Tony Curtis (geboren als: Bernard Schwarz, * 3 juni 1925 , † 29 september 2010) was een Amerikaans acteur, die na dit matige „Six Rivers to Cross” bekend werd van o.a. de films „Trapeze”, „ Sweet Smell of Success”, „The Defiant Ones”, „Some Like It Hot”, „Spartacus”, „Taras Bulba”, „The Great Race” en „The Boston Strangler”. In 1971-1972 speelde hij de rol van Danny Wilde in The Persuaders! (in Nederland: De Versierders, in Duitsland: Die 2), als tegenspeler van Roger Moore (voluit: Sir Roger George Moore, * 14 oktober 1927 , † 23 mei 2017).

[6]

Randolph Scott (* 23 januari 1898 , † 2 maart 1987) was een Amerikaans filmacteur. Van de meer dan honderd films waarin hij acteerde, waren er meer dan zestig westerns, waarmee hij de „klassieke” westernheld John Wayne overtreft. Bekende westerns waarin hij de (hoofd)rol speelde – vrijwel steevast als de stoïcijnse, eenzame en door het leven gelouterde revolverheld –, zijn o.a. „Virginia City”, „So Red the Rose”, „Western Union”, „Go West, Young Man”, „Jesse James”, „Frontier Marshal”, „High, Wide, and Handsome”, „Seven Men from Now”, „The Tall T” „Decision at Sundown”, „Buchanan Rides Alone”, „Westbound”, „Ride Lonesome”, „Comanche Station” en „Ride the High Country”.

[7]

„Ten Wanted Man” is een western uit 1955 van regisseur Bruce Humberstone (voluit: H. Bruce „Lucky” Humberstone, 18 november 1901 , † 11 oktober 1984), met Randolph Scott (* 23 januari 1898 , † 2 maart 1987), Jocelyn Brando (18 november 1919 , † 27 november 2005, de oudere zus van Marlon Brando (* 3 april 1924 , † 1 juli 2004)) en Richard Boone (voluit: Richard Allen Boone, * 18 juni 1917 , † 10 januari 1981) in de hoofdrollen; kleinere rollen waren er voor Dennis Weaver (voluit: William Dennis Weaver, * 4 juni 1924 , † 24 februari 2006) en Lee Van Cleef (voluit: Clarence LeRoy Van Cleef Jr., * 9 januari 1925 , † 16 december 1989).

[8]	Luxor was van 1911 tot 1975 onder verschillende namen – Groot Bioscoop Theater, Kosmorama, Luxor Theater en Blue Movie – een bioscoop aan de Nieuwendijk 128-132 in Amsterdam.

Terug naar de Nederlandstalige bibliografie.

www op deze website