|
Bleistadt (Oloví), 21042: May schrijft niet hoe lang de sterfscène duurt en hoe lang hij en „Carpio” in de molen blijven, maar we mogen uitgaan van een à twee uur; het zal echt niet zo zijn dat de vader van mevrouw von Hiller zijn dood dusdanig heeft georkestreerd dat hij wachtte tot vijf minuten na Mays en Lachners komst, toen snel zijn laatste adem heeft uitgeblazen, zodat de jongens vijf minuten later alweer op straat stonden. Laten we zeggen dat onze twee studenten rond 8 uur ’s avonds weggaan, terug naar Oloví. Als de bewuste molen in Graslitz (Kraslice) had gestaan, hadden ze 10,5 km moeten lopen naar Bleistadt (Oloví), een wandeling die onder normale omstandigheden volgens Google Maps 2½ uur duurt, maar May geeft aan dat de sneeuw hier al hoog lag, dus we mogen in dat geval uitgaan van minstens 3½ uur: vanuit Graslitz komend zouden zij dus pas tegen half elf in de avond in Bleistadt aankomen om een onderkomen voor de nacht te zoeken. In aanmerking genomen dat mensen vroeger veel eerder naar bed gingen dan nu, zeker in afgelegen bergdorpen, zal dat niet gelukt zijn en zo kunnen we de mogelijkheid van een molen in of bij Graslitz gevoeglijk uitsluiten. Het moet dus om deze Lindenhammer Mühle (Tsjechisch: Lipovohamerský mlýn) gaan! ✅ De heer Šimek weet te melden dat deze molen tussen 1620 en 1848 in gebruik was als zogeheten „lijfeigenenmolen”; als eigenaar wordt in 1842 een zekere Antonín Habenzettel genoemd. Wat er tussen 1848 en 1930 met de molen gebeurde, is zelfs voor de goed ingelichte heer Šimek niet geheel duidelijk, maar zeker is wel dat de molen in 1930 niet meer in gebruik was. Misschien zelfs eerder: als de molen in 1848 opgegeven is door de laatst bekende eigenaar (Habenzettel), zal die in 1857 of 1858 inderdaad al redelijk vervallen zijn geweest, zodat het aannemelijk wordt dat het schoepenwiel kapot is als May en Lachner de molen bezoeken en dat de boodschappenvrouw haar intrek heeft genomen in het gebouw dat al (bijna) tien jaar leeg stond. © foto 2025 |
|