(Van onzen bijzonderen correspondent)
| Er is natuurlijk niets met eenige zekerheid te zeggen, maar men kan en mag aannemen, dat het eenige tijdstip, waarop de Geallieerden hun invasiepoging NIET zullen wagen, dát is, wanneer in Rusland militaire operaties onmogelijk zijn, tengevolge van den na-winterschen moddertoestand. Deze modderperiode valt doorgaans in Maart—April—Mei. Bij een zoo abnormále winter als wij thans beleven, kan echter verlate vorst optreden met een evenredig verlaat voorjaar. De voordeelen van een concentrisch opgezetten aanval, welke op een identiek tijdstip uit drie richtingen zou losbarsten: nl. op de Atlantische kust, in Rusland en in Italië, zijn zeker zóó groot als het voordeel dat kan worden behaald door den Duitschers te suggereeren, dat men NIET in den Russischen modder zal aanvallen, om dit dan onverhoeds wél te doen. |
Immers, en dit wordt onvoldoende ingezien, bij een invasie, zooals in de komende maanden zal worden uitgevoerd, is geen verrassing mogelijk. Het moment, waarop de vloot van schepen de Engelsche kust verlaat, kan inderdaad een verrassend moment blijven.... maar reeds een uur na het verlaten der kust worden deze schepen door Duitsche verkenningsvliegtuigen opgemerkt. Hun koers vaststellen is mogelijk.
Zelfs bij afleidingsmanoeuvres en schijnbewegingen blijft het noodzakelijk het essentieele deel der oorlogs- en transportschepen te laten koersen naar het beoogde deel der kust. De Duitschers zijn ten alle tijde u r e n tevoren gewaarschuwd. (Bovendien is het zeer wel mogelijk, dat aan de landingsoperaties zware en intensieve bombardementen vooraf gaan.) Feit blijft, dat een verrassende aanval is uitgesloten! Feit nummer twee, hetwelk wij in gedachten moeten houden, is, dat - volgens oude en vanzelfsprekende strategische wetten - een oppercommando, dat een verdedigende houding aanneemt, zijn groote
(Zie vervolg pag. 2, eerste kolom)
SE NON È VERO
ENORME DUITSCHE VERLIEZEN IN HET OOSTEN
Volgens de B.B.C. (Home and Forces Program) hebben de Duitsche legers in de afgeloopen dagen aan het front bij Witebsk alleen al over de 80.000 gesneuvelden achtergelaten. De gewonden zijn niet meer te tellen.
Dit brengt het totaal der Duitsche verliezen aan dooden sinds den aanvang van den oorlog tegen onze Russischen bondgenoot op ruim 14 millioen man. Het aantal gevangenen wordt op ongeveer 8 millioen man geschat. Het aantal der gewonden is niet nauwkeurig vast te stellen, omdat deze gewoonlijk door de terugtrekkende Duitsche troepen worden medegevoerd. Als men hierbij optelt de ontzettende verliezen, die de Duitschers tijdens hun veldtochten tegen Noorwegen, Nederland, Frankrijk en Noord-Afrika hebben geleden, kan men zonder overdrijverij vaststellen, dat het Duitsche leger sedert het begin van den oorlog zeker tusschen de 30 en 35 millioen man heeft verloren. Veel troepen kan Duitschland dus niet meer over hebben om weerstand te bieden aan de machtige en vrijwel ongeschonden legers der geallieerden. Ja, velen stellen zich de vraag of Hitler überhaupt nog de beschikking heeft over geregelde troepen om het invasie-gevaar te keeren.
Hieruit mag dan gevoeglijk geconcludeerd worden, dat dus de oorlog binnen twee maanden voorbij moet zijn. Als ‘t tenminste allemaal wáár is, wat de B.B.C. vertelt!
| Blz. 2 | DE GIL | Nummer 2 |
INVASIE-PLANNEN
(Vervolg van pag. 1)
reserve aan troepen midden achter het bedreigde front verdeeld heeft opgesteld. Immers, dát is de plaats, vanwaar men het snelst zijn troepen naar de bedreigde punten kan zenden. Wij mogen aannemen, dat de hoofdmacht van het Duitsche defensief gelegerd is in België en Noord-Frankrijk, eventueel in West-Duitschland. De kustverdediging dient ter opvanging van den eersten stoot. Nu wordt het een wedren, wie het eerst zijn reserves en vooral zijn zwaar materiaal kan aantrekken. De Duitschers trekken hun reserves aan per as (trein en auto), de Geallieerden moeten hun materiaal ontschepen. Beide luchtmachten grijpen uiteraard onmiddellijk in den strijd in. Wie het luchtruim boven de stranden beheerscht, heeft de belangrijkste troefkaart in handen. Met groote en zeer bloedige veldslagen in de eerste dagen, moet rekening worden gehouden. Voorts is het logisch, aan te nemen, dat Duitschland, indien het een machtig vergeldingswapen bezit, aannemende dus, dát het zulk een geheim wapen bezit, dit in den strijd zal werpen op het psychologisch en militair gunstigste moment, bijv. het tijdstip, waarop Engeland al zijn energie noodig heeft voor het doordrukken van de invasie. Zou Duitschland inderdaad beschikken over een verwoestend wapen, dat b.v. tegen Londen kan worden gebruikt, op het oogenblik, dat alle spoorwegen, transportdiensten en alle arbeidskrachten bezet zijn, den aanvoer naar Europa overzee in stand te houden, dan zou dit kunnen leiden tot een breuk in het dan strak gespannen Engelsche potentieel.
Wij vestigen speciaal de aandacht op het feit, dat in deze regelen het probleem zooveel mogelijk van zuiver objectief standpunt wordt bekeken. Wij nemen niet vanzelfsprekend aan, dat de eene of andere partij zál winnen.
Wij mogen evenzeer aannemen - en alleen een dwaas zal dit tegenspreken - dat bij een mislukken der invasie, d.w.z. bij een terugwerpen der Angelsaksen in den Atlantischen Oceaan, het voor hen vooreerst zeer bezwaarlijk zal zijn een tweede poging te doen.
Zij weten dit. Iedereen weet dit. De Engelschen hebben een duur leergeld betaald in dezen oorlog. Onlangs nog, bij Salerno, heeft het een haar gescheeld of zij wáren in zee teruggeworpen. Het feit, dat zij zoover van hun vliegvelden in Sicilië waren verwijderd, dat hun jachtvliegtuigen slechts ongeveer een kwartier boven het slagveld in actie konden komen, beroofde hun gelande troepen van de zoo dringend noodige „umbrella”.... de beschermende paraplu die de luchtmacht boven het „voetvolk” uitspreidt.
Zij zullen ongetwijfeld beslagen ten ijs komen. Zij zullen éérder wachten tot NA den Russischen regentijd, dan, terwille van een goed figuur, hun pogingen in gevaar brengen. Zij hebben tegenover hun land en hun soldaten en de geheele toeschouwende wereld den plicht het zekere voor het onzekere te nemen.
Aan land komen doen zij in elk geval. Als men met duizenden landingsbooten op een kust toevaart over een breedte, van laten wij zeggen, dertig kilometer, dan komen de meeste van die booten wel aan wal. De luchtmacht en de vloot zorgen voor artilleriedekking. Maar dan begint pas de ellende, n.1. de wedren om het aantrekken van de reserves. Het is bijna ondoenlijk door middel van schijnbewegingen met schepen den tegenstander te verwarren, wat betreft het eigenlijke punt, waarop de hoofdmacht zich zal concentreeren. Het is mogelijk, om tien kilometer noordelijker of twintig kilometer zuidelijker te landen, dan men doet voorkomen, maar die paar tientallen kilometers spelen geen rol. Geheel anders zou de zaak liggen, als men het Duitsche opperbevel kon overtuigen of in den waan brengen, dat de aanval op Noorwegen zou plaats vinden, om dan, als de Duitsche reserves naar Noorwegen waren verscheept, den aanval op Frankrijk te doen.
Dit kan echter niet, om zuiver practische en technische redenen. Het verraderlijke zijn.... de schepen. Schepen kan men niet verstoppen.
Men kan niet de geheele Noordzee plus een genereus deel van den Atlantischen Oceaan overdekken met nevelgordijnen. De Duitsche verkenningsvliegtuigen kunnen de vaartrichting der scheepskonvooien rapporteeren en hun einddoel vaststellen, uren vóór de schepen hun bestemming hebben bereikt. In Noord-Afrika was een verrassing mogelijk. Maar Europa is geen Afrika. Het betreft hier een geheel ander geval, dat niet te vergelijken is met de veraf gelegen en niet afgepatrouilleerde kust van Afrika. Ook de Duitschers hebben geleerd in dezen oorlog! Waar het element van verrassing zoo gering is, resteert alleen de krachtmeting tusschen materiaal, menschen en capaciteiten van aanvoering.
Het leger, dat uiteindelijk in West-Europa aan wel zal warden gezet, zal enkele millioenen man moeten tellen.... En op dit punt moeten al onze speculaties en berekeningen ophouden, aangezien wij hieromtrent niets weten. Het wordt nu een kwestie van cijfers. Hoeveel millioen man, hoeveel vliegtuigen, tanks, stukken zware artillerie, heeft Duitschland in het Westen ter beschikking en hoeveel kunnen de geallieerden hier tegenover stellen, ontscheept en wel!
Wij weten het niet. Dat alles zal de strijd zelf uitwijzen. Maar wij kunnen wel berekeningen maken, betreffende het punt waar de geallieerden waarschijnlijk hun landingen zullen uitvoeren. En hierbij spelen twee factoren een voorname rol:
| a. | De wenschelijkheid van korte zee-aanvoerlijnen en |
| b. | De absolute noodzaak van „cover”... de nabijheid van vliegvelden. |
Naarmate de afstand der Engelsche havens naar de landingsplaatsen grooter is, des te kleiner wordt de beschikbare scheepsruimte en laadruimte. Een schip, dat een traject van 100 kilometer heen en weer moet varen van b.v. Portsmouth naar Calais of Boulogne, kan in 30 dagen méér aanbrengen, dan een schip, dat het traject Portsmouth Denemarken moet bevaren. Het gevaar van torpedeeren door U-booten en bombardeeren door vliegtuigen groeit, naarmate de afstand van de Engelsche kust en de haven van bestemming grooter wordt.
Wij kunnen de mogelijkheid van een landing in Noorwegen vrijwel uitsluiten, op grond van punt b. Het is nauwelijks mogelijk, jachtvliegtuigen, gestationneerd in Engeland (en zij kúnnen nergens anders gestationeerd zijn behalve op vliegtuigmoederschepen) boven Noorwegen te laten opereeren. Een landing in Noorwegen zou gelijk staan met een landing zonder luchtmachtdekking door jachtvliegtuigen. Salerno is in dit opzicht een zeer kostbare en bloedige les geweest. Aanlokkelijker lijkt - op de kaart gezien - een landingsoperatie in de Bocht van Helgoland. Nietwaar? Een landing dadelijk op Duitschen bodem, met Hamburg, Kiel, Bremen en het Roergebied als rijke prijs vlak voor den boeg. Een snelle, tweede blik op de kaart leert echter wederom, dat jachtvliegtuigen opereerend van Engeland uit slechts een zeer korten actieven vliegtijd boven de slagvelden zijn beschoren.... Een landing in Denemarken, Westfalen is daarom evenmin plausibel als waarschijnlijk.
| Nummer 2 | DE GIL | Blz. 3 |
Frankrijk, België of Holland?
En dan komt een lange strook kustlijn in aanmerking. De vraag die thans een ieder bezighoudt is, wáár zal het lot de kust van Europa treffen? Zal Holland vrij blijven van de ongetwijfeld zeer groote verwoestingen, welke het gevolg zouden zijn van geweldige militaire operaties?
En deze verwoestingen zouden van omvangrijken aard zijn.
Veronderstelen wij, dat een landing zou worden ondernomen van den Helder tot aan Zeeuwsch-Vlaanderen.... Veronderstèl dit.
Het Duitsche opperbevel zal natuurlijk geen oogenblik aarzelen om elk defensief middel te baat te nemen. Wat is eenvoudiger dan Noord- en Zuid-Holland prijs te geven aan het water? Reeds op de lagere school kregen wij kaartjes te zien, waarop was aangegeven, welke deelen van Noord- en Zuid-Holland beneden den zeespiegel lagen. Uitgestrekte gebieden liggen meters beneden Amsterdamsch Peil. Het is voldoende de sluizen en stoomgemalen in de lucht te laten vliegen en enkele ringdijken van polders door te steken, om binnen 24 uur het land zoo drassig to maken, dat het oprukken van een gemechaniseerd leger een onmogelijkheid wordt. (Om van het manoevreeren met tanks, pantserwagens en zware artillerie maar te zwijgen.) Het argument, dat het tijd vordert, om zooveel water binnen te laten stroomen, gaat niet op. Het is ruim voldoende als er ongeveer 10 centimeter water op het land staat. En dat is in zeer korten tijd bereikt.
Men zou hier kunnen opmerken, dat het heusch niet zoo eenvoudig is om West-Nederland onder water te zetten, zie het débacle van onze veelgeroemde waterlinie in de Mei-dagen van 1940. Maar dan moeten wij wel in ‘t oog houden, dat wij met de voorzichtigheid, die den Hollander eigen is, de kool en de geit wilden sparen, m.a.w. maar zoo'n beetje „waterlinie-tje” hebben gespeeld.
Een gokje! Misschien had het de Duitsche troepen toch nog belangrijk kunnen ophouden... indien wij niet gecapituleerd waren vóórdat de Duitsche legers überhaupt de waterlinie waren genaderd. Onze Regeering en ons Staatshoofd waren reeds gevlucht, toen de Duitschers nog steeds de drooge zandbodem van de Veluwe en Brabant onder de voeten hadden! De moeilijkheden zouden eerst toen pas moeten beginnen voor den aanvaller. Maar de Angelsaksen zullen juist met dezen rijstebrei-berg moeten beginnen.... Dat is het groote verschil!
Maar wat dan ook bereikt wordt, is, dat het land voor vele jaren wordt bedorven, dat voor honderden millioenen gulden aan machines, boerderijen, dorpen en steden wordt verwoest...
Holland een moelijk land om op te rukken.
Er is nog een tweede bezwaar aan deze operatie verbonden, n.l. dat de geallieerde rechter- en linkervleugel van elkaar zouden zijn gescheiden door onze groote rivieren, waarover de bruggen grondig zouden zijn vernietigd....
Niets staat vast. Wij kunnen slechts raden en gissen, overwegen en berekenen. Met een groote kans, dat wij na vele zorgvuldige overwegingen er tóch nog naast blijken te zijn. Maar vanaf het oogenblik, dat wij in het oog houden, dat een militaire verrassing in den waren zin des woords is uitgesloten en dat een intensieve jachtvliegtuigdekking noodzakelijk is, mogen wij met vrij groote zekerheid concludeeren, dat het Geallieerde Opperbevel dat kustgedeelte zal kiezen, dat de beste kansen en voorwaarden waarborgt voor landen, oprukken en manoeuvreren. En helaas.... dat is nog altijd een vrij groot gedeelte van de Europeesche kust en de Nederlandsche Noordzeekust in het bijzonder.
Wij kunnen slechts afwachten, elken nacht scherp luisterend of het verre barsten van bommen en het gedonder van massaal geschut ons iets verkondigt.... afwachten of de invasie nog voor den Russischen moddertijd zal komen, afwachten en in stilte, vrij egoïstisch, bidden dat deze ramp óns land niet zal treffen. Want niemand, hoe altruïstisch of nobel ook, onttrekt zich tenslotte aan het bewustzijn, dat het Hollandsche hemd nader is dan de Fransche rok.
Begin April 1939 verklaarde de Engelsche Premier Nevill Chamberlain voor het voltallige Lagerhuis:
| „In the event of any action which clearly threathened Polish independence and which the Polish Government accordingly considered it vital to resist with their national forces, His Majesty's Government would feel themselves bound at once to lend all the support in their power. They have given the Polish Government an assurance to this effect” („Time”, 10-4-1939, blz. 19, 2de kolom boven) |
HET schijnt, dat Prins Bernhard, onze fiere prins-gemaal, een „pep-talk” heeft gericht tot de jongere Hollanders, teneinde ons erop voor te bereiden, dat wij onmiddellijk na de capitulatie van Duitschland, onze ranseltjes moeten pakken om Indië te gaan bevrijden van de Japs. Gaat Prins Bernhard mee?
Let wel: wij wenschen hier in geenen deele te sneeren of te schelden. Maar er bestaat altijd nog een zeer groot en diepgaand verschil tusschen Koningin Wilhelmina, gekroond Hoofd van Nederland, haar dynastieke afstammeling Juliana en deze vreemde eend in de bijt, die nooit ofte nimmer iets heeft gedaan om ons te nopen bij het hooren van zijn naam in deemoed het hoofd te buigen....
Zijn eenig heldenfeit was het in puin rijden van een auto, onder merkwaardige omstandigheden. Voorts moet het wel bar vreemd aandoen, om iemand vanuit Canada vaderlandslievende pep-talks te hooren afsteken met een hevig Duitsch accent.
Zijn er menschen, die zich laten strikken voor het vechten tegen muskieten, zwartwaterkoorts en Japanners.... Zijn er menschen, die na vier jaren te hebben verknoeid met onderduiken, nog eens zes jaar in een leger willen gaan zitten in Indië, om dan invalide, of minstens met een geknakte gezondheid terug te komen en anderen op hun stoelen te vinden?
Zijn er menschen met ijzeren gestellen, die van plan zijn dat alles op te offeren, hun jeugd en hun gezondheid, terwille van den Amerikaanschen geldbuidel?
Want als er in Holland op het oogenblik één vrees bestaat onder de oud-Indischlieden, de bankiers en in het algemeen onder de zakenlieden, de oude liberale zakenlieden, die de ruggegraat van Nederland vormden, dan is het de angst, dat wij Indië bij een geallieerde overwinning zouden terugkrijgen, maar geheel volgestopt met Amerikaansch kapitaal.
Het zou zeer interessant zijn, de gebeurtenis af te wachten als het ooit zoover komt, dat men hier een dienstplicht instelt voor dienst in Oost-Indië.
Dat zal waarschijnlijk een rel geven van de eerste grootte. Dan ontstaat er een geheel nieuw soort van onderduikers. En dat zullen er heusch niet weinigen zijn!
Indië terugveroveren is één ding. Maar het lospeuteren uit Japansche vingers om dan nederige baantjes te aanvaarden in door Amerika gefinancierde maatschappijen......
No Sir!
Vechten Jongens, Vechten!
Prins Bernhard, de geboren Hollander met zijn fieren staat van dienst en zijn aantrekkelijk accent gelast het!
| Blz. 4 | DE GIL | Nummer 2 |
Toe nou, jongens!
Waarom moeten al die blaadjes toch zoo humorloos, stroef en vervelend zijn? Waarom zijn al die artikelen zonder eenige fantasie, kleur, geur of smaak geschreven? En als er érgens zorg aan kan worden besteed, is het wel aan de copij voor zwarte blaadjes! Zeg nou zelf. Al schrijf je elken dag één woord, dan krijg je met zijn allen gemakkelijk elke periode zoo'n blad vol.
Maar laat nu eens iets van geest merken. Of spirit...... Lees eens een paar jaargangen van „Punch” door. Gap wat epigrammen van Beverley Nichols.
Wij zullen je een paar tips geven. Het is natuurlijk vervelend, dat je die tips van ons moet krijgen. Als er IEMAND in Engelsche en Amerikaansche literatuur thuis moet zijn, zijn JULLIE het toch wel. Anders kun je wat van ons leenen. Hemingway, Latimer, Damon Runyon, Linklater, Dos Passos en/of Cain. Eerlijk! Zonder spiegels of dubbele bodem.
Wij zien ze waarschijnlijk niet terug, maar dat moet dan maar. Wij kunnen met een dergelijke illegale pers toch niet voor den dag komen! Wij Hollanders gaan prat op ons gevoel voor humor.
Wat moeten de Duitschers van ons denken! Als je een paar jaargangen van de zwarte pers doorleest, kun je je niet losmaken van het deprimeerend idee, dat elke aflevering in elkaar wordt gezet door een gemaskerde vergadering van hypochondrische dominees en lichtelijk bestofte ambtenaren nabij de pensioensgrens, met hier en daar, voor de luchtigheid, een communist er tusschen om het geheel een beetje pikant te maken. Kom jongens, kom jongens,... biedt geld, of zet advertenties, of leen iemand van ons, maar in Vredesnaam, laat wat beters uit de bus konen! De tijden zijn somber genoeg.
P.S. Wil je „The Captain hates the Sea” hebben?
UIT AMERIKA
STOP PRESS
De Allerlaatste
GERUCHTEN
Laatste Geruchten staan volledig in het teeken van Maarschalk Rommel's bezoek aan Holland. Waar zouden wij met de geruchten moeten blijven, als Maarschalk Rommel niet hier was geweest?
Rommel heeft tijdens zijn korte bezoek kans gezien met de helft der totale Hollandsche bevolking een diepgaand gesprek te voeren, en na snellen journalistieken opsporingsarbeid hebben wij hieruit de volgende saillante feiten kunnen distilleeren:
Flash!
| Maarschalk Rommel was verschrikkelijk boos en wil dat alle evacuaties onmiddellijk worden stopgezet. Hij WIL geen opeenhoopingen van vluchtelingen op de Veluwe tijdens de invasie. De tankgracht in Den Haag deugt niet en moet onmiddellijk worden gedempt. Het Haagsche Bosch moet als de hazen weer worden opgebouwd met speciaal snelgroeiende Amerikaansche boomen, welke per broeikasduikboot worden aangevoerd. |
Flash!
| Maarschalk Rommel was hooglijk tevreden. Er moet alleen nog veel méér worden geëvacueerd. Alle Hollanders moeten in Drenthe worden ondergebracht. |
Flash!
| Rommel had een heel listig plan. De Hollanders worden in de bunkers binnen de versterkingen ondergebracht en de Duitschers gaan in de particuliere huizen zitten. Zoo leidt men de Engelschen verschrikkelijk op een dwaalspoor. |
Flash!
| Rommel is heelemaal niet in Holland geweest. Het was een ander. |
Flash!
| Zoodra de Invasie begint, worden alle stoomgemalen en dijken opgeblazen en Noord- en Zuid-Holland onder water gezet. Alle Rijksduitschers krijgen opblaasbare rubberdrijfzakken met buitenboordmotor. |
Flash!
| Prins Bernhard heeft den juisten datum van de invasie voor de microfoon genoemd. Of de Koningin. In elk geval een van de twee. Natuurlijk doen de Angelsaksische Hoofdkwartieren niets liever dan al hun militaire geheimen onmiddellijk het Huis van Oranje aan den neus hangen. Dat de Koningin het voor de microfoon zegt, geeft niets, want de Duitschers verstaan toch geen Hollandsch. |
Flash!
| Rusland onderhandelt met Duitschland. Over vrede. |
Flash!
| Duitschland onderhandelt met Engeland. Over vrede. |
Flash!
| Engeland onderhandelt met Rusland. Over vrede. |
Flash!
| Engeland heeft een ultimatum gezonden aan Spanje en Spanje stopt als sinaasappelen vermomde tijdbommen, Oranje geverfd, in de rugzakken van Engelsche piloten in de Zuidzee. Portugal onderhandelt met Zwitserland over de vloot en.... |
Juist, NU zijn we pas echt op dreef. Jammer dat de plaatsruimte ons noopt hier te kappen. Maar wij betalen grof geld voor elk nieuw gerucht. Er moeten meer en meer geruchten gemaakt worden.
BANKIER EXIT
De Hollandsche Bankier Floris Termeulen wierp zlch onlangs in New York uit de 20ste étage van een wolkenkrabber in Wall Street, waar zijn kantoor was gevestigd. Floris Termeulen was zeer bevriend met onze Koningin Wilhelmina en behartigde hare belangen in de U.S.A.
Kom, kom, Termeulen, zóó somber ziet het er nou ook weer niet uit......
Een referendaris van een der departementen viel ten offer aan een kwaadaardige griepbacil. Onder normale omstandigheden placht hij het week-end door te brengen bij zijn vrouw en kinderen, die zich op de Veluwe in het genot hadden gesteld van een evacuatie-home.
Daar aan telefoneeren niet te denken viel, stuurde hij aan vrouwlief het volgende telegram, om haar van zijn toestand op de hoogte te brengen:
| Lig met moord-griep in bed, overkomst niet gewenscht, kan het alleen wel af stop kwestie van een paar dagen stop stuur versterkende middelen daar zeer afgemat. |
| HENDRIK. |
Maar ja, de telegraaf heeft het ook druk en het seinfoutenduiveltje is even actief als zijn collega, de drukfoutenduivel. Of misschien had Hendrik niet al te duidelijk gesproken toen hij het telegram telefonisch opgaf. En zoo gebeurde het, dat de P. Van griep op zijn weg naar de Veluwe overging in een T....
Het resultaat was een familie-aardbeving van de eerste soort.
En Hendrik begreep maar niet, waar de versterkende middelen bleven!
NIEUW WAPEN
tegen duikboten
Tijdens een interview voor de B.B.C.-microfoon deed een jong Engelsch piloot onthullingen, betreffende een geheele nieuwe en revolutionnaire methode van duikbootbestrijding. Wij citeeren hier het verslag van bovenvermelden piloot:
| „Wij gaan naar boven in een bommenwerper, maar wij nemen geen bommen mee. (We don't carry any bombs. The only thing we take along is a big barrel of green paint.) Zij nemen dus een groot metalen vat vol groene verf mee. Well.... wij vliegen wat rond tot wij beneden ons in zee een Duitsche duikboot zien varen. Wij duiken naar beneden en laten dat vat groene verf vallen. Het spat natuurlijk uit elkaar als het de oppervlakte van het water raakt en de groene verf verspreidt zich tot een groote vlek op de golven. Well.... de submarine komt naar boven en op een gegeven oogenblik komt de periscoop boven water uit. Maar natuurlijk komt er groene verf op het glas van die periscoop. Dus de duikbootcommandant tuurt en tuurt, maar ziet niets anders dan groen, dus hij denkt, dat hij nog steeds onder water zit. Dus hij stijgt en stijgt.... he goes up and up and up, als hij op een hoogte van 5000 meter is, schiet je hem naar beneden.” |
Hij zeit wat...!
„Laat geen man of vrouw gedachtenloos of valschelijk praten over het sturen van Amerikaansche legers naar de Europeesche slagvelden.”
„Ik vertrouw er op, dat in de dagen die komen, onze neutraliteit een ware neutraliteit zal blijken te zijn.”
„Ik hoop, dat de U.S.A. buiten dezen oorlog zullen blijven. En ik geloof, dat het ook mogelijk is. Zoolang het in mijn macht is om zulks te voorkomen, zal er geen verduistering van den vrede zijn in de U.S.A.”
| Franklin Delano Roosevelt in zijn radio-rede van 3 September 1939. („Time” 11-9-‘39, blz. 14.) |